انواع ارز فیات

ارز فیات

نمونه هایی از فیات مانی

El پول بدون پشتوانهپول غیر ارگانیک نیز به خودی خود ارزشی ندارد. این پول است که تنها توسط اعتماد عمومی پشتیبانی می شود و تعهد ناشر مبنی بر پرداخت اوراق بهادار نماینده خود.

برگرفته از کلمه لاتین fiducĭa به معنای اعتماد. ارز فیات این ارز مبتنی بر اعتماد اجتماعی استیعنی بدون ضمانت یا تضمین پرداخت توسط ناشر.

لازم به توضیح است که این ایمان یا اعتماد در پول صادر شده و تأیید شده توسط دولت بیان نمی شود (به اصطلاح پول بدون پشتوانه) اما در انبوه ثروت مفروض که نشان دهنده آن است.

در اصلپول فیات پول کاغذی است یا ارز فیات بر اساس یک باور عمومی که ارزش گذاری آن به مقام پولی صادر کننده آن بستگی دارد. اما اعتبار آن به اعتماد کسانی که آن را می پذیرند پیوند دارد که هزینه بر است.

نمونه هایی از پول فیات

1. همانطور که داستان پیش می رود، در سال 1971، ارز فیات جایگزین طلا در ایالات متحده شد. امروزه، دلار آمریکا را دیگر نمی توان با طلا مبادله کرد، اما دلار همچنان ارز معیار جهان است.

بسیاری از کشورها ارزهای خود را به دلار آمریکا متصل کرده اند (به اصطلاح میخکوب) و در مواقع بحران اقتصادی، بسیاری از سرمایه گذاران خارجی به نسبی پناه می برند. امنیت و ثبات دلار آمریکایی

1. حال بیایید به یک مثال تاریخی از اشتباه یک ارز فیات نگاه کنیم: در دهه 80 واحد پول اتحاد جماهیر شوروی روبل بود.

1. به اصطلاح پول فیات پولی است که توسط رژیم صادر می شود و پشتوانه طلا یا نقره ندارد. قیمت آن ناشی از وابستگی بین عرضه و تقاضای پایدار دولت است، نه از قیمت کالای اساسی.
2. از آنجایی که نقره از ذخایر فیزیکی به دست نمی آید، نمی توان آن را تبدیل یا مبادله کرد و بنابراین در معرض خطر تورم بالایی قرار دارد.
3. این پول فقط زمانی قیمت دارد که سیستم آن را داشته باشد یا زمانی که دو طرف در یک معامله بر سر قیمت آن توافق کنند.
4. این کارت های اعتباری، پیچ و تاب های پستی و اسکناس آنها واضح ترین نمونه های پول فیات و پر استفاده ترین و پذیرفته ترین انواع پول در جهان هستند. آنها با شبکه های مختلف پرداخت سازگار هستند و امکان تراکنش با ارزهای مختلف را فراهم می کنند.
5. ل وام های صادر شده توسط موسسات مالی به افراد خصوصی پول فیات نیز گفته می شود. از سوی دیگر، رمزارزها به روشی مشابه با پول فیات کار می کنند، اما هیچ وجه اشتراکی ندارند.

نمونه هایی از ارز فیات

پوند انگلیس، یورو و دلار آمریکا نمونه های معمولی از ارزهای فیات هستند. به هر حال، ارزهای بسیار کمی در جهان وجود دارند که واقعاً پول کالا هستند و اکثر آنها هستند پول بدون پشتوانه.

مقایسه بین پول فیات و پول کالایی

El پول بدون پشتوانهکه به عنوان ارز فیات نیز شناخته می شود، نقطه مقابل پول کالایی است. تفاوت بین پول فیات و پول کالایی به هزینه ها مربوط می شود.

از نظر تاریخی، پول کالا، مانند سکه های طلا و نقره، از نظر مواد ارزشمند بود. بجای، پول فیات ارزشی ندارد. ارزش اساسی وعده رژیم یا بانک مرکزی است که پول را می توان با کالا مبادله کرد.

اشکال معمولی پول فیات فعلی

یکی دیگر از مزایای پول حال و آینده این است که بیشتر پول امروز دیجیتال است. با این حال، این درست نیست که افراد به طور کامل به ارزهای دیجیتال روی آورده اند.

• اثر چند برابری پول صادر شده توسط بانک های مرکزی و وام داده شده به بانک های تجاری.
• اعتبار ایجاد شده توسط این پول ها، که می تواند پول فیات را قرض دهد.

نوعی پول است ما خودمان برای خرید آنلاین استفاده می کنیم و از کیف پول دیجیتال برای انتقال پول و واریز وجه به حساب استفاده کنید.

هنگامی که ما با استفاده از ویزا یا مسترکارت پول منتقل می کنیم، از پول فیات استفاده می کنیم، حتی اگر از پول فیزیکی استفاده نمی کنیم. شکی نیست که پول بدون پشتوانه او هنوز پادشاه است، اما در حال تطبیق با محیط جدید و تکامل است.

پول فیات و ارزهای دیجیتال چگونه متفاوت هستند؟

یورو و دلار ارزهای فیات هستند. به عبارت دیگر، ارز قانونی صادر شده توسط بانک های ملی و تضمین شده توسط دولت ها هستند. می توان از آنها برای قرض گرفتن پول و پرداخت مالیات استفاده کرد.

به طور مشخص بانک ها تصمیم می گیرند که حجم اسکناس ها را افزایش دهند یا خیر. ارزهای دیجیتال هنوز غیرمتمرکز هستند، توسط شرکت هایی که پتانسیل آن را کشف کرده اند استخراج و معامله می شود.

به عبارت دیگر در دست ماست و توسط دولت قابل کنترل نیست.

ارزهای رمزنگاری شده واحد پول دنیای دیجیتال و پول کاغذی وجود ندارد. تعداد کارت های در گردش توسط یک الگوریتم خاص کنترل می شود و ممکن است کاهش یابد. همچنین به احتمال زیاد دوام بیشتری دارند زیرا شکل فیزیکی مانند کاغذ یا طلا ندارند.

آیا نقاط تماسی بین ارزهای دیجیتال و ارزهای فیات وجود دارد؟ بدیهی است که آنها ویژگی های مشترکی دارند.

یکی از آنها این است که ما می توانیم هم پس انداز کنیم و هم سرمایه گذاری کنیم. نرخ ها در نوسان هستند و قیمت داخلی وجود ندارد، مثلاً در مورد طلا.

همیشه وجود دارد خطر تقلب، اما دلیلی وجود ندارد که ارزهای رمزنگاری شده را جدا کنیم، زیرا به نظر می رسد ارز فیات هیچ ارتباطی با آن نداشته باشد، همانطور که الهام بخش موسسات مالی وظیفه مبارزه با تقلب نشان می دهد.

ویژگی های پول فیات

• برگشت ناپذیر است و به باور و اعتماد جامعه ای که در آن توزیع می شود بستگی دارد.
• برخلاف پول واقعی، پشتوانه آن فلزات گرانبها نیست و رایگان است.
• به عنوان یک ارز با حکم دولت تعیین می شود و ارزش آن به مرجع پولی صادر کننده آن بستگی دارد.
• این کالایی بدون ارزش ذاتی است که برای تسهیل تجارت در نظر گرفته شده است.

مزایای پول فیات

همانطور که در بالا ذکر شد، رژیم کنترل کمی بر قیمت پول فیات دارد، زیرا کاملاً به مواد مورد استفاده برای تولید پول وابسته است.

مزیت اکانت تراست این است که قابل کنترل تر است و رژیمی که آن را صادر می کند می تواند عرضه اعتبار، نقدینگی و نرخ بهره را با امنیت بیشتری کنترل کند.

مورد دیگر، بسیار مهم، کاهش ارزش است. یک ارز ذخیره می تواند به سرعت کاهش یابد زیرا مواد خام آن به راحتی در دسترس قرار می گیرد. چیزی که با آن اتفاق نمی افتد ارزهای فیات، بنابراین کاهش ناگهانی ارزش کمتر است.

معایب پول فیات

مهمترین عامل تعیین کننده قیمت یک ارز فیات سیاست اقتصادی و مالی کشور مورد نظر است. همانطور که بحران در ونزوئلا نشان می دهد، واحد پول ونزوئلا تقریبا ارزش خود را از دست داده است.

نکته منفی دیگر این است که ارزهای فیات مستعد حباب های سفته بازی هستند. پدیده حباب های سفته بازی با این واقعیت مرتبط است که عرضه پول کاغذی می تواند نامحدود باشد.

در این صورت دولت می تواند سیاستی را انتخاب کند محرک کمی از نظر اقتصادی مطلوب، که می تواند منجر به تورم بالا شود.

پول فیات به نفع چه کسی است؟

El پول بدون پشتوانه به نفع دولت ها و بانک هایی است که قدرت ایجاد آن را دارند. آنها برای ایجاد آن به ابزار سودآوری نیاز ندارند، آنها آن را از هیچ ایجاد می کنند.

هستند کسانی که پول می گیرند و کسانی که آن را خرج می کنند. زمینه افزایش تولید آنها این است که هزینه های پایین و نرخ بهره پایین دارند.

کالاها و خدمات دارای هزینه های ثابت برای یک دوره زمانی معین هستند. اما این موارد به تدریج افزایش می یابد و هزینه های اضافی را برای صاحبان دارایی هایی مانند شرکت ها و املاک و مستغلات که نیازی به تمدید ندارند، تحمیل می کند. این تغییرات اغلب باعث ایجاد حباب های حدس و گمان می شود که بسیار خطرناک هستند.

بدون تکیه بر سیستم بانکی، روش‌های قدیمی خلق پول - چاپ، اعطای وام و کمک‌های بانکی - ضروری باقی می‌ماند.

در حال حاضر معمولاً افراد برای خرید محصولاتی که قبلاً می توانستند با درآمد یک کارگر خریداری کنند، درخواست وام می کنند.

مقایسه ارزهای دیجیتال و پول فیات

این رمزنگاری ارز آنها در سه ماهه آخر سال 2020 به سرعت رشد کردند و ارزش بازار آنها به سطوح بی سابقه ای رسید. در این دوره، قیمت بیت کوین تقریباً سه برابر شده است، در حالی که آلتکوین های بسیاری مانند اتریوم دو برابر شده است، روندی که تا سال 2021 ادامه خواهد داشت.

این سناریو بسیاری را به تعجب واداشته است چه کسی در نبرد بین ارزهای دیجیتال و ارزهای فیات پیروز خواهد شد. برخی می گویند که ارزهای دیجیتال جایگزین ارزهای فیات خواهند شد، در حالی که برخی دیگر متقاعد شده اند که توکن ها هرگز نمی توانند با ارزهای سنتی رقابت کنند.

در حال حاضر، تصور آن آسان است دلار ارز اصلی باقی خواهد ماند پشتیبان گیری. با این حال، ارزهای دیجیتال ممکن است نسبت به پول کاغذی صادر شده توسط دولت مزایایی داشته باشند، زیرا می توانند به راحتی از مرزها عبور کنند.

جابجایی افراد و کالاها ممکن است کاهش یابد، اما جریان تجارت و اطلاعات دیجیتال همچنان در حال افزایش است.

ل حامیان ارزهای دیجیتالاز جمله رهبران فناوری مانند مدیر عامل تسلا، Elon مشک, مارک زوکربرگو جک دورسی از توییتر معتقد است که ارزهای دیجیتال برای این سیاره چند قطبی مناسب تر هستند.

این ارزهای فیات اصلی بوده اند موتور از رشد اقتصادی در دهه های گذشته آنها پتانسیل تغییر اقتصاد را دارند زیرا برای مبادلات عمومی استفاده می شوند و مورد اعتماد مردم هستند.

اما در عین حال، در صورت رکود، آن پول سرعت آن را بیشتر می کند. وقتی اعتبار متوقف می شود، اقتصاد کند می شود، قدرت خرید این پول کاهش می یابد و قیمت کالاها و خدمات افزایش می یابد. همه اینها از طریق سیاست پولی توسط بانک مرکزی کنترل می شود.

استیبل کوین الگوریتمی چیست و چه تفاوتی با سایر استیبل کوین ها دارد؟

در بازار نوسان آمیز و به قولی ریسکی ارز های دیجیتال که قیمت رمز ارز ها به سرعت توسط عوامل کلان یا تکنیکال تغییر می کند، نوعی ارز دیجیتال وجود دارند که به دلیل وابسته بودن به نوعی ارز فیات یا هر دارایی دیگر، درگیر این نوسانات نمی شوند و تقریبا قیمت خود را به طور پیوسته پایدار و با ثبات حفظ می کنند.
به این نوع از ارز های دیجیتال اصطلاحا استیبل کوین یا ارز پایدار می گویند. اگرچه ممکن است در نگاه اول این نوع رمز ارز ها به دلیل مصون بودند از روند های شدید قیمتی، سرمایه گذاری بهتر و امن تری نسبت به سایر انواع رمز ارزها به نظر آیند، اما باید گفت که استیبل کوین ها هم دارای برخی ابعاد ریسک پذیر هستند که به سرمایه گذاران پیشنهاد می شود پیش از تصمیم گیری، آن ها در نظر داشته باشند.
کسانی که با صنعت کریپتو آشنایی دارند حتما اسم آن ها را شنیده اند و از نحوه کار آنها آگاه اند. این استیبل کوین ها خود به چند نوع مختلف تقسیم می شوند که هر کدام با تفاوتی جزئی از سایرین جدا می شود. در اینجا قصد داریم به بررسی نوعی ویژه از ارزهای با ثبات که استیبل کوین الگوریتمی نامیده می شود، بپردازیم و با ویژگی های منحصر به فرد و همچنین تفاوت های آن با سایر انواع استیبل کوین ها آشنا شویم.

استیبل کوین الگوریتمی چیست؟

گفتیم که استیبل کوین ها به یک دارایی خارجی مثل نوعی خاص ارز فیات (دلار، یورو و سایر) یا فلزات گرانبها مثل طلا وابسته است که قیمت آن کاملا تابع این نوع دارایی ها است. اما لازم است بدانید که ارزش استیبل کوین های الگوریتمی، توسط هیچ دارایی خارجی پشتیبانی نمی شود. در واقع این نوع از ارزهای پایدار به یک الگوریتم خاص وابسته هستند و کل عرضه آن توسط یک الگوریتم کنترل می شود و شرکت کنندگان می توانند با یک قرارداد هوشمند برای تبادل استیبل کوین تعامل داشته باشند. با فروش یا خرید استیبل کوین الگوریتمی در سیستم، کل عرضه افزایش یا کاهش می یابد چرا که استیبل کوین های الگوریتمی غیرمتمرکز هستند و بر بهبود ثبات قیمت بازار عرضه و تقاضای آن کوین را مدیریت می کنند.

الگوریتم پشت این ارز ها، برنامه‌ریزی لازم برای افزایش عرضه یک ارز دیجیتال در موقعیت‌های کاهش تورم و همچنین کاهش عرضه استیبل کوین در شرایط کاهش قابل توجه قدرت خرید را دارد. در نتیجه، این ارزهای با ثبات الگوریتمی می توانند به رویدادهای مختلف بازار با اقدامات تثبیت خودکار پاسخ دهند.

پایداری قیمت این نوع ارز ها تفاوت چندانی با ارز صادر شده توسط بانک های مرکزی ندارد. این نوع استیبل کوین توجه بیشتری را به خود جلب کرد، زیرا یکی از محبوب‌ترین استیبل کوین‌های الگوریتمی، ترا یو اس دی (UST) در 9 می 2022 ثبات قیمتی خود را از دست داد و باعث افت چشمگیر LUNA شد. این یک مثال بارز از اتفاقاتی است که ممکن است هنگام دستکاری یک استیبل کوین الگوریتمی رخ دهد.

استیبل کوین الگوریتمی چگونه عمل می کند؟

برای کمک به قرارداد هوشمند در خارج از بلاک چین، یک قرارداد اوراکل لازم است. این قرارداد اوراکل به دریافت قیمت استیبل کوین الگوریتمی از مبادلات مختلف کمک می کند.

سپس این قیمت استیبل کوین به صورت دوره‌ای (هر 24 ساعت) به یک قرارداد بازبنیاد یا rebase منتقل می‌شود، به طوری که قرارداد می‌تواند تعیین کند که آیا عرضه نیاز به افزایش یا کاهش دارد.

بعد از آن، قرارداد شروع به محاسبه تعداد توکن‌هایی می‌کند که باید از کیف پول هر کاربر مرتبط با قرارداد، سوزانده و ضرب شود. در اینجا اصل این است که اگر قیمت کوین از مقدار پایدار از پیش تعریف شده افزایش یابد، الگوریتم شروع به سوزاندن توکن ها می کند. برعکس، اگر قیمت توکن کمتر از مقدار تعیین شده باشد، الگوریتم توکن‌های جدیدی را ابجاد می‌کند.

انواع استیبل کوین الگوریتمی

این نوع رمز ارز های پایدار از الگوریتم مشابه تابعیت می کنند اما برخی از آنها تفاوت هایی نیز با یکدیگر دارند. به تفاوت میان انواع این نوع ارزهای که در ادامه توضیح داده شده توجه کنید.

استیبل کوین الگوریتمی تغییر پایه یا Rebase

استیبل کوین‌های الگوریتمی تغییر پایه اساساً شامل تنظیم ارزش توسط عرضه می‌شوند. در این حالت، الگوریتم پشتیبان کوین، در صورت افت قیمت به زیر یک سطح خاص (معمولا یک دلار) ، عرضه آن را کاهش می‌دهد. برعکس زمانی که قیمت از سطح خاصی بالاتر می رود کوین های بیشتری را انتشار می دهد. اگر چه عرضه یک استیبل کوین الگوریتمی ریبیس بسیار دچار نوسان می شود، اما قیمت آن معمولا ثابت است و به ارزش دارایی‌ای که دنبال می‌کند متکی است.

ارز پایدار الگوریتمی عمومی یا Seigniorage

استیبل کوین‌های الگوریتمی Seigniorage از یک سیستم چند توکنی استفاده می‌کنند، که در آن قیمت یک کوین به گونه‌ای طراحی شده است که ثابت باشد و یک یا چند کوین دیگر برای پایداری و اثبات آن کوین طراحی می شوند.

دارندگان کوین های حامی از استیبل کوین، هنگام افزایش تقاضا پاداش تورمی دریافت می کنند.

رمز ارز با ثبات الگوریتمی کسری (fractional)

استیبل کوین های کسری-الگوریتمی ویژگی های ارز های با ثبات کاملاً الگوریتمی و کاملاً پشتیبانی شده را با هم ترکیب می کنند. این استیبل کوین ها از متکی بودن بیش از حد به یک دارايي خاص جلوگیری می کنند و خطرات نگهداری کمتری دارند.

Frax اولین استیبل کوین کسری است که یک طرح دو توکنی استفاده می کند، که در آن FRAX به عنوان یک استیبل کوین با ارزش ثابت 1 دلار و FXS به عنوان یک توکن حاکمیتی عمل می‌کند.

مزایا و معایب استیبل کوین الگوریتمی

واضح است که این نوع از ارزشهای پایدار نیز دارای مزایا و معایبی هستند که برخی از آنها گاها جدی و پر ریسک و برخی دیگر بسیار منحصر به فرد تلقی می شوند.

معایب

🔺استیبل کوین های مبتنی بر الگوریتم ها ذاتاً طرح ضعیفی دارند. این دارایی‌های دیجیتالی وثیقه‌نشده، که از الگوریتم‌ها، مهندسی مالی و انگیزه‌های بازار برای تعیین قیمت دارایی مرجع استفاده می‌کنند، به هیچ وجه پایدار نیستند و همیشه در معرض خطر de-pegging یا همان از دست دادن پایداری و وابستگی خود به دارایی ها هستند. این بدترین سناریو برای هر پروژه استیبل کوین است، زیرا می تواند این دارایی ها را بی ثبات کند و باعث نوسانات قیمت شود که در نهایت موجب نابودی کل پروژه می شود.

🔺از آنجایی که این گونه ارز ها همیشه تحت تاثیر نوسانات قیمت بازار قرار دارند، با خطر کاهش و افزایش عرضه هر بار که بازار دچار نوسان می شود، مواجه می شوند. همانطور که قبلا هم گفتیم با کاهش قیمت، عرضه توکن از طریق مکانیزم سوزاندن کاهش می یابد و در صورت افزایش از قیمت تعیین شده، کوین های بیشتری ضرب می شوند.

مزایا

🔰استیبل کوین های الگوریتمی هدف تمرکز زدایی را به طور کامل محقق کرده اند، زیرا این پروژه ها سیستم مالی زیربنایی را تنظیم می کند که در آن هیچ آژانس و شخص سومی در تراکنشات کاربران نظارت ندارد. علاوه بر این، فقدان نیاز دارایی ملموس در استیبل کوین های الگوریتمی، خطر خطای کاربر را از بین می برد.

🔰دیگر اینکه، ارزهای با ثبات الگوریتمی، امتیاز حق مالکیت را دوباره به اکوسیستم کریپتو وارد کردند و به عنوان مثال ارزیابی سود یا زیان حاصل از تولید یک ارز دیجیتال خاص در دنیای غیرمتمرکز دارایی‌های دیجیتال با استفاده از این پروژه ها اکنون امکان‌پذیر است.

🔰استیبل کوین‌های الگوریتمی همچنین می‌توانند محبوبیت ارزهای دیجیتال را به عنوان وسیله مبادله برای تراکنش‌های مالی و سایر اهداف افزایش دهند که شامل استفاده از استیبل کوین‌ها برای تجارت، استفاده از آن‌ها برای اجرای سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز (DAO)، و ایجاد انگیزه برای دارندگان می‌شود.

معروف ترین استیبل کوین های الگوریتمی بازار

پس از معرفی و آشنایی با مفهوم استیبل کوین های الگوریتمی، نگاهی به معروفترین و جنجالی ترین پروژه ای استیبل کوین الگوریتمی می اندازیم تا اگر تصمیم به امتحان کرد شانس خود در این نوع پروژه ها گرفته اید، با بهترین و سودآورترین آنها آشنا شوید.

آمپل فورث (Ampleforth)

آمپل فورث یک استیبل کوین غیرمتمرکز است که ثبات قیمت را با عرضه انعطاف پذیر حفظ می کند. این یک ارز دیجیتال مبتنی بر اتریوم است که از مدل مقررات در عرضه در گردش از طریق تنظیمات در الگوریتم ها پیروی می کند.

دلار مجموعه خالی (ESD)

ESD ترکیبی از مکانیسم‌های پروتکل جدید، ترکیب‌پذیری و تمرکز زدایی را ارائه می‌کند. دارندگان این توکن این امتیاز را دارند که با استفاده از آن در dApps از لزوم حفظ فعالانه قیمت ثابت اجتناب کنند. علاوه بر این، شما همچنین می توانید از آن به عنوان یک استیبل کوین استفاده کنید بدون اینکه وجوهی را به یک ارائه دهنده متمرکز اختصاص دهید.

دای (DAI)

استیبل کوین دای مبتنی بر اتریوم در لیست استیبل کوین های الگوریتمی موجود در بازار در حال حاضر است. پروتکل Maker، در کنار سازمان مستقل غیرمتمرکز MakerDAO، نقش مهمی در صدور و توسعه ارز DAI ایفا می کند.

◼️ بنابراین، با مدل خودکار و غیرمتمرکز مرتبط با استیبل کوین‌های الگوریتمی مطابقت دارد. وابستگی متعادل قیمت DAI به دلار آمریکا یک مزیت بزرگ برای دارندگان این ارز است.

UST استیبل کوین الگوریتمی بلاک چین Terra است. ارز شانس ارز به دلار آمریکا وابسته است و برای ارائه ارزش به جامعه Terra و ارائه یک راه حل مقیاس پذیر برای برنامه های DeFi طراحی شده است.
اما این ارز در آوریل 2022 دچار سقوط شدیدی شد و پیوند ارزش خود به دلار را از دست داد. این رویداد به عنوان یکی از بزرگترین شکست های پروژه کریپتو ثبت شد.

جمع بندی

استیبل کوین‌ها به‌عنوان انواع ارز فیات شکل جدید و ایمن‌تری از سرمایه‌گذاری رمزنگاری در نظر گرفته شده‌اند. با این حال، استیبل کوین های الگوریتمی را می توان یک استثنا در نظر گرفت زیرا برای ثابت نگه داشتن ارزش خود به یک طرح مهندسی مالی و پیچیده وابسته هستند.

گرچه پروژه هایی مثل ترا یو اس دی که با شکست فاجعه آمیز خود موجب خسارت های شدیدی برای سرمایه گذاران خود شد، ممکن است افراد در سرمایه گذاری و اعتماد به آنها مردد و دودل کند اما با انتخاب عاقلانه از میان این نوع دارایی های دیجیتال و درک کامل نحوه عملکردشان، می توانید از سود حاصل شده از رمز ارزی که به سختی نوسانات قیمتی را تجزیه می کند، استفاده کنید.

انواع ارز فیات

پول فیات ارز دولتی یک کشور است که پشتوانه ی فیزیکی مانند طلا و نقره ندارد، بلکه پشتوانه ی آن دولتی است که آن را صادر کرده است. ارزش پول فیات از ارتباط میان عرضه و تقاضا و ثبات دولت حاصل شده و به ارزش کالای فیزیکی، مانند ارزش پول، وابسته نیست. بیشتر ارزهای کاغذی مدرن مانند دلار امریکا، یورو و دیگر ارزهای مهم همگی پول فیات هستند.

فیات ریشه در زبان لاتین دارد و به معنی حکم باید بشود و یا بگذار که بشود است.

پول فیات

پول فیات چگونه کار میکند؟

پول فیات ارزشمند است فقط بدلیل این که دولت ارزشش را حفظ میکند و به واسطه این که دو طرف در یک تراکنش ارزش آن را می پذیرند.

در طول تاریخ، دولت ها سکه های خود را از کالاهای فیزیکی ارزشمند مانند طلا و نقره میساختند و یا پول کاغذی چاپ میکردند که در ازای آن سکه های طلا و نقره قابل دریافت بود. اما پول فیات این گونه تعریف نشده که ما به ازای آن مقدار معینی کالای ارزشمند و یا فلزات گرانبها دریافت شود.

بیشتر ارزهای مهم دنیا، مانند دلار امریکا، پول فیات هستند.

پول فیات چگونه بوجود آمد؟

از آنجا که پول فیات با ذخایر فیزیکی مانند ذخایر ملی طلا یا نقره ارتباطی ندارد، باعث می شود ارزش خود را به دلیل تورم از دست بدهد و یا حتی در صورت افزایش تورم، کاملا بی ارزش شود. اگر مردم اعتماد خود نسبت به پول ملی را از دست بدهند، پول ارزش خود را از دست خواهد داد. البته که این با پولی که طلا پشتوانه ی آن است، متفاوت است؛ برای مثال، طلا به دلیل استفاده شدن در جواهرات و تزئینات و همچنین تولید دستگاه های الکترونیکی، رایانه و وسایل نقلیه هوافضا دارای ارزش ذاتی است.

در گذشته در تاریخ امریکا، ارز این کشور پشتوانه ی طلا داشت (و حتی گاهی نقره). دولت فدرال با تصویب قانون بانکداری اضطراری سال ۱۹۳۳، اجازه نامه ی شهروندان در مبادله ارز با طلای دولت را لغو کرد، هنگامی که امریکا اجازه ی دادن طلا به کشورهای خارجی در ازای گرفتن دلار امریکا را لغو کرد، پشتوانه این ارز به طور کامل در سال ۱۹۷۱ حذف شد. از آن زمان تا به حال دلار امریکا، همانگونه که رویش هم چاپ شده، تنها پشتوانه ی ایمان و اعتبار دولت امریکا را دارد و به عنوان ارز رایج برای کلیه بدهی ها، دولتی و خصوصی چاپ میشود. از این رو، دلار آمریکا قانونا فقط ابزار رفع بدهی محسوب می شود و هیچ گونه ارزش اعتباری مرتبط با طلا، نقره و غیره ندارد.

مزایا و معایب پول فیات

پول فیات ارز خوبی محسوب می شود در صورتی که بتواند نقشهایی را که اقتصاد یک کشور در واحد پولی خود به آن نیاز دارد، اجرا کند: این ارز همچنین، فواید خوبی برای دولت ها از طریق ایجاد ارزش حبابی فراهم می کند.

پول فیات در قرن بیستم تا حدودی معروف شد زیرا دولت ها و بانک های مرکزی به دنبال قطع ارتباط اقتصاد خود از فراز و نشیب های چرخه تجارت بودند. از آنجایی که پول فیات منبع ثابتی مانند طلا ندارد، دولت ها میتوانند کنترل بیشتری روی آن داشته باشند و اینگونه میتوانند متغیرهای اقتصادی مانند عرضه ی اعتبار، نقدینگی، نرخ بهره و سرعت پول را مدیریت کنند. به عنوان مثال، فدرال رزرو آمریکا وظیفه ی پایین نگه داشتن بیکاری و تورم را با این ابزار دارد.

با این حال، بحران وام و به دنبال آن سقوط مالی سال ۲۰۰۷ ، این باور را ایجاد کرد که بانک های مرکزی می توانند با تنظیم عرضه ی پول، مانع از سقوط و رکودهای جدی شوند. به طور مثال یک ارز مرتبط با طلا ثبات بیشتری دارد زیرا منبع طلا محدود است. اما به دلیل عرضه ی نامحدود پول فیات، امکان ایجاد حباب در این ارز وجود دارد.

دولت آفریقایی زیمبابوه نمونه ای از بدترین حالت تورم در دهه ی اول سال ۲۰۰۰ را ارائه داد. در پاسخ به مشکلات جدی اقتصادی، بانک مرکزی کشور شروع به چاپ پول با سرعتی عجیب کرد. این چاپ زیاد منجر به تورم اقتصادی شدیدی شد که در سال ۲۰۰۸ بین ۲۳۰ تا ۵۰۰ میلیارد درصد بود. قیمت ها به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرد و خریداران مجبور شدند برای خرید مایحتاج ساده، با سبدها و ساک های پر پول به فروشگاه بروند. هنگامی که تورم در بالاترین مقدار بود، ارزش یک تریلیون دلار زیمبابوه تنها ۴۰ سنت به دلار آمریكا بود.

پول فیات چه تفاوتی با ارز رمزنگاری شده دارد؟

فیات به معنای بگذار انجام شود است. ارز رمزنگاری شده به یک ابزار غیرمتمرکز و دیجیتال مبادله ای که توسط رمزنگاری اداره می شود. دلالت دارد. هردوی اینها ارز هستند اما چندین تفاوت با یکدیگر دارند:

پول فیات همان پول رایج است که دولت از آن حمایت میکند. این ارز میتواند مانند دلار کاغذی و یا به طور الکترونیکی و به صورت کارت های اعتباری، پی پال و غیره باشد. دولت عرضه آن را کنترل میکند و میتوان با استفاده از آن مالیات خود را پرداخت کرد.

ارز رمزنگاری شده یک وجه رایج نیست و از طرف دولت و یا بانک پشتیبانی نمیشود. (این ارز غیرمتمرکز و جهانی است.) شکل آن بیشتر شبیه اعتبار بانکی است که در بانک وجود دارد. (این ارز دیجیتال است اما توسط بانک و یا دولت پشتیبانی نمیشود.) یک الگوریتم عرضه ی آن را کنترل میکند و شما می توانید با ارز رمزنگاری شده خرید کنید اما نمیتوانید با آن مالیات بپردازید. (و البته که باید برای آن هم مالیات بپردازید.)

تفاوت ارز رمزنگاری شده با پول فیات

قانون سکه ی سال ۱۹۶۵، به طور خاص، بخش ۳۱ امریکا ۵۱۰۳ با عنوان پول رایج می گوید: سکه و ارز امریکا (از جمله اسکناس های ذخیره شده فدرال و اسکناس های منتشر شده از بانکهای ذخیره فدرال و بانکهای ملی) پول رایج قانونی برای کلیه بدهی ها، عوارض عمومی، مالیات ها و حقوق، هستند.

برای اهداف مالیاتی فدرال، پول مجازی هم به عنوان دارایی محسوب می شود. اصول مالیاتی عمومی قابل اعمال در معاملات ملکی در معاملات ارز مجازی هم اعمال می شود.

در مواقع تورم زیاد، مردم باید بتوانند ثروت خود را به واحدی با ثبات بیشتر تبدیل کنند و یا با پایین آمدن ارزش پول فیات، سرمایه ای عظیم را از دست بدهند. اینجا ارزش ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین مشخص میشود. از انواع ارز فیات آنجا که هیچ بانک مرکزی یا دولتی برای تغییر سیاست پولی بیت کوین وجود ندارد، این ارز دیجیتال به عنوان فرار از پول متمرکز به کار میرود و می تواند کمکی به سیاست های پولی ضعیف باشد.

با اینکه امروزه به خاطر تراکنش های طولانی مدت و نوسانات زیاد بیت کوین هنوز این نقش را ندارد، اما ممکن است که در آینده ای نزدیک و به خاطر تورم زیاد، مردم همه ی دارایی خود را تبدیل به بیت کوین کنند، همانگونه که امروزه همگی در پی خرید طلا هستند. تا زمانی که بیت کوین به ثبات برسد و قیمتش ثابت شود، سکه های باثبات دیگری مانند تتر،همچنان ارزشمند خواهند ماند. از آنجا که تتر به دلار امریکا متصل است، روشی کارآمد برای کسانی است که از تورم رنج میبرند و به دنبال ارزی باثبات و دولتی میگردند.

پول یا ارز فیات چیست؟

پول فیات به واحد پولی گفته می‌شود که دولت‌ها آن را منتشر می‌کنند، اما پشتوانه فیزیکی (مانند طلا ، نقره) ندارد.

به گزارش ایبِنا، ارز فیات یا پول بی‌پشتوانه مانند دلار آمریکا، در واقع یک پول قانونی است که ارزش خود را از دولت صادرکننده‌اش می‌گیرد و برخلاف پول کالایی، ارزش آن به یک کالای فیزیکی بستگی ندارد. فیات از واژه لاتین به همین نام و به معنی «بگذارید انجام شود» گرفته شده‌ است. دولتی که پول فیات را چاپ می‌کند، عامل تعیین‌کننده در ارزش آن است و در حال حاضر بسیاری از کشورها از سیستم ارز فیات برای خرید کالا، خدمات، سرمایه‌گذاری و سپرده‌گذاری استفاده می‌کنند. این سیستم پولی در واقع جایگزین استاندارد طلا و پول کالایی شده است.

در واقع پول فیات (Fia Cu e cy) به واحد پولی گفته می شود که دولت‌ها آن را منتشر می‌کنند اما پشتوانه فیزیکی (مانند طلا، نقره) ندارد. ارزش این نوع پول به‌جای آنکه وابسته به ارزش ذاتی دارایی‌هایی دیگر به‌عنوان پشتوانه باشد، ناشی از ارتباط بین میزان عرضه و تقاضا است.

متخصصین حوزه مالی و اقتصاددانان در حمایت از ارزهای فیات هم عقیده نیستند. مدافعان و انواع ارز فیات مخالفان آن مزایا و معایب زیر را برای ارزهای فیات مطرح می‌کنند:

کمیابی (Sca ci y): پول‌ فیات از کمیابی کالا یا دارایی فیزیکی مانند طلا تاثیر نمی‌پذیرد.

هزینه: خلق پول فیات از نظر اقتصادی نسبت به پول کالایی به‌صرفه‌تر است.

واکنش‌پذیر: پول فیات این قدرت را در اختیار دولت و بانک مرکزی قرار می‌دهد که نسبت به بحران‌های اقتصادی انعطاف کافی را داشته باشند.

مبادلات بین‌المللی: ارزهای فیات توسط تعداد زیادی از کشورها در سرتاسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند. این باعث ارائه فرم قابل قبولی از پول برای مبادلات تجاری شده است.

راحتی: برخلاف طلا، پول فیات به ذخایر فیزیکی که نیازمند نگهداری، محافظت، نظارت و دیگر امور هزینه‌زا باشد، نیست.

نبود ارزش ذاتی: ارزهای فیات فاقد ارزش ذاتی هستند. این به دولت‌ها امکان «خلق پول از هیچ چیز» را می‌دهد که می‌تواند به ابرتورم و در نهایت سقوط سیستم اقتصادی یک کشور منجر شود.

سابقه تاریک: از نظر نمونه‌های تاریخی، پیاده‌سازی سیستم‌ ارزی فیات معمولاً به سقوط نظام‌های مالی ختم شده است که بیانگر خطرناک بودن استفاده از این سیستم پولی است.

پول یا ارز فیات (Fia Cu e cy) چیست؟

تنها مشابهت بین ارز فیات و ارز دیجیتال در نداشتن پشتوانه فیزیکی آن‌هاست. در حالی که ارز فیات توسط دولت‌ها و بانک‌های مرکزی کنترل می‌شود، ارزهای دیجیتال ماهیت غیرمتمرکزی دارند.

تفاوت آشکار این دو سیستم پولی، در نحوه ایجاد پول‌های جدید در هر یک از آن‌هاست. بیت کوین به عنوان نمونه برتر ارزهای دیجیتال، در مقایسه با پول‌های فیات که در کنترل بانک‌هاست و اساساً می‌توانند بدون هیچ پایه و اساسی به وجود آیند، عرضه و تعداد سکه محدودی دارد.

به عنوان شکل دیجیتالی پول، ارزهای دیجیتال هیچ قرین فیزیکی ندارند و به هیچ مرزی محدود نمی‌شوند. علاوه بر این، تراکنش‌ها در ارزهای دیجیتال برگشت‌ناپذیر است در حالی که در ارزهای فیات اینگونه نیست.

لازم به اشاره است که بازار ارز دیجیتال دربرابر بازارهای سنتی و مبادلات ارزی بسیار کوچکتر و پرنوسان‌تر است. این یکی از دلایلی است که مانع از فراگیر شدن و پذیرش گسترده این ارزها در عرصه بین‌المللی شده است. اما با رشد بازار ارزهای دیجیتال، به احتمال زیاد نوسان آن نیز کمتر و کمتر خواهد شد.

ارز فیات

ارز فیات

پول فیات ارز دولتی یک کشور است که پشتوانه ی فیزیکی مانند طلا و نقره ندارد، بلکه پشتوانه ی آن دولتی است که آن را صادر کرده است. ارزش پول فیات از ارتباط میان عرضه و تقاضا و ثبات دولت حاصل شده و به ارزش کالای فیزیکی، مانند ارزش پول، وابسته نیست. بیشتر انواع ارز فیات ارزهای کاغذی مدرن مانند دلار امریکا، یورو و دیگر ارزهای مهم همگی پول فیات هستند.

فیات ریشه در زبان لاتین دارد و به معنی حکم “باید بشود” و یا “بگذار که بشود” است.

نکات کلیدی

پول فیات ارزشمند است فقط بدلیل این که دولت ارزشش را حفظ میکند و به واسطه این که دو طرف در یک تراکنش ارزش آن را می پذیرند.

ارز فیات

در طول تاریخ، دولت ها سکه های خود را از کالاهای فیزیکی ارزشمند مانند طلا و نقره میساختند و یا پول کاغذی چاپ میکردند که در ازای آن سکه های طلا و نقره قابل دریافت بود. اما پول فیات این گونه تعریف نشده که ما به ازای آن مقدار معینی کالای ارزشمند و یا فلزات گرانبها دریافت شود.

بیشتر ارزهای مهم دنیا، مانند دلار امریکا، پول فیات هستند.

از آنجا که پول فیات با ذخایر فیزیکی مانند ذخایر ملی طلا یا نقره ارتباطی ندارد، باعث می شود ارزش خود را به دلیل تورم از دست بدهد و یا حتی در صورت افزایش تورم، کاملا بی ارزش شود. اگر مردم اعتماد خود نسبت به پول ملی را از دست بدهند، پول ارزش خود را از دست خواهد داد. البته که این با پولی که طلا پشتوانه ی آن است، متفاوت است؛ برای مثال، طلا به دلیل استفاده شدن در جواهرات و تزئینات و همچنین تولید دستگاه های الکترونیکی، رایانه و وسایل نقلیه هوافضا دارای ارزش ذاتی است.

در گذشته در تاریخ امریکا، ارز این کشور پشتوانه ی طلا داشت (و حتی گاهی نقره). دولت فدرال با تصویب قانون بانکداری اضطراری سال 1933، اجازه نامه ی شهروندان در مبادله ارز با طلای دولت را لغو کرد، هنگامی که امریکا اجازه ی دادن طلا به کشورهای خارجی در ازای گرفتن دلار امریکا را لغو کرد، پشتوانه این ارز به طور کامل در سال 1971 حذف شد. از آن زمان تا به حال دلار امریکا، همانگونه که رویش هم چاپ شده، تنها پشتوانه ی “ایمان و اعتبار” دولت امریکا” را دارد و به عنوان ارز رایج برای کلیه بدهی ها، دولتی و خصوصی چاپ میشود. از این رو، دلار آمریکا قانونا فقط ابزار رفع بدهی محسوب می شود و هیچ گونه ارزش اعتباری مرتبط با طلا، نقره و غیره ندارد.

پول فیات ارز خوبی محسوب می شود در صورتی که بتواند نقشهایی را که اقتصاد یک کشور در واحد پولی خود به آن نیاز دارد، اجرا کند: این ارز همچنین، فواید خوبی برای دولت ها از طریق ایجاد ارزش حبابی فراهم می کند.

اعتبار صرافی کریپتولند

پول فیات در قرن بیستم تا حدودی معروف شد زیرا دولت ها و بانک های مرکزی به دنبال قطع ارتباط اقتصاد خود از فراز و نشیب های چرخه تجارت بودند. از آنجایی که پول فیات منبع ثابتی مانند طلا ندارد، دولت ها میتوانند کنترل بیشتری روی آن داشته باشند و اینگونه میتوانند متغیرهای اقتصادی مانند عرضه ی اعتبار، نقدینگی، نرخ بهره و سرعت پول را مدیریت کنند. به عنوان مثال، فدرال رزرو آمریکا وظیفه ی پایین نگه داشتن بیکاری و تورم را با این ابزار دارد.

با این حال، بحران وام و به دنبال آن سقوط مالی سال 2007 ، این باور را ایجاد کرد که بانک های مرکزی می توانند با تنظیم عرضه ی پول، مانع از سقوط و رکودهای جدی شوند. به طور مثال یک ارز مرتبط با طلا ثبات بیشتری دارد زیرا منبع طلا محدود است. اما به دلیل عرضه ی نامحدود پول فیات، امکان ایجاد حباب در این ارز وجود دارد.

دولت آفریقایی زیمبابوه نمونه ای از بدترین حالت تورم در دهه انواع ارز فیات ی اول سال 2000 را ارائه داد. در پاسخ به مشکلات جدی اقتصادی، بانک مرکزی کشور شروع به چاپ پول با سرعتی عجیب کرد. این چاپ زیاد منجر به تورم اقتصادی شدیدی شد که در سال 2008 بین 230 تا 500 میلیارد درصد بود. قیمت ها به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرد و خریداران مجبور شدند برای خرید مایحتاج ساده، با سبدها و ساک های پر پول به فروشگاه بروند. هنگامی که تورم در بالاترین مقدار بود، ارزش یک تریلیون دلار زیمبابوه تنها 40 سنت به دلار آمریكا بود.

فیات به معنای “بگذار انجام شود” است. ارز رمزنگاری شده به “یک ابزار غیرمتمرکز و دیجیتال مبادله ای که توسط رمزنگاری اداره می شود.” دلالت دارد. هردوی اینها ارز هستند اما چندین تفاوت با یکدیگر دارند:

پول فیات همان پول رایج است که دولت از آن حمایت میکند. این ارز میتواند مانند دلار کاغذی و یا به طور الکترونیکی و به صورت کارت های اعتباری، پی پال و غیره باشد. دولت عرضه آن را کنترل میکند و میتوان با استفاده از آن مالیات خود را پرداخت کرد.

ارز رمزنگاری شده یک وجه رایج نیست و از طرف دولت و یا بانک پشتیبانی نمیشود. (این ارز غیرمتمرکز و جهانی است.) شکل آن بیشتر شبیه اعتبار بانکی است که در بانک وجود دارد. (این ارز دیجیتال است اما توسط بانک و یا دولت پشتیبانی نمیشود.) یک الگوریتم عرضه ی آن را کنترل میکند و شما می توانید با ارز رمزنگاری شده خرید کنید اما نمیتوانید با آن مالیات بپردازید. (و البته که باید برای آن هم مالیات بپردازید.)

قانون سکه ی سال 1965، به طور خاص، بخش 31 امریکا 5103 با عنوان “پول رایج” می گوید: سکه و ارز امریکا (از جمله اسکناس های ذخیره شده فدرال و اسکناس های منتشر شده از بانکهای ذخیره فدرال و بانکهای ملی) پول رایج قانونی برای کلیه بدهی ها، عوارض عمومی، مالیات ها و حقوق، هستند.

برای اهداف مالیاتی فدرال، پول مجازی هم به عنوان دارایی محسوب می شود. اصول مالیاتی عمومی قابل اعمال در معاملات ملکی در معاملات ارز مجازی هم اعمال می شود.

در مواقع تورم زیاد، مردم باید بتوانند ثروت خود را به واحدی با ثبات بیشتر تبدیل کنند و یا با پایین آمدن ارزش پول فیات، سرمایه ای عظیم را از دست بدهند. اینجا ارزش ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین مشخص میشود. از آنجا که هیچ بانک مرکزی یا دولتی برای تغییر سیاست پولی بیت کوین وجود ندارد، این ارز دیجیتال به عنوان فرار از پول متمرکز به کار میرود و می تواند کمکی به سیاست های پولی ضعیف باشد.

با اینکه امروزه به خاطر تراکنش های طولانی مدت و نوسانات زیاد بیت کوین هنوز این نقش را ندارد، اما ممکن است که در آینده ای نزدیک و به خاطر تورم زیاد، مردم همه ی دارایی خود را تبدیل به بیت کوین کنند، همانگونه که امروزه همگی در پی خرید طلا هستند. تا زمانی که بیت کوین به ثبات برسد و قیمتش ثابت شود، سکه های باثبات دیگری مانند تتر،همچنان ارزشمند خواهند ماند. از آنجا که تتر به دلار امریکا متصل است، روشی کارآمد برای کسانی است که از تورم رنج میبرند و به دنبال ارزی باثبات و دولتی میگردند.

ارز فیات همین اسکناس‌های کاغذی و سکه‌های فلزی است که روزانه در خرید و فروش‌ها از آن‌ها استفاده می‌کنیم، به عنوان پول رایج هر کشوری آن‌ها را می‌شناسیم و با آن‌ها سر و کار داریم. تا چند سال پیش پول فقط به همان شکل سکه و اسکناس وجود داشت و ماهیت آن فیزیکی انواع ارز فیات بود. اما چند وقتی است که پول‌ها نیز دیجیتالی شده و شکل جدیدی به‌خود گرفته‌اند. حتماً این روزها در اخبار روز و شبکه‌های اجتماعی نام پول‌های دیجیتالی مانند بیت کوین را دیده و شنیده‌اید و در رابطه با تفاوت این پول‌های جدید با اسکناس‌ها و سکه‌های سنتی سوال‌هایی در ذهن‌تان شکل گرفته است.

در این مقاله، ما قصد داریم علاوه‌بر بررسی تاریخچه‌ی پیدایش پول‌های کاغذی، نگاهی نیز به تفاوت‌های آن با ارزهای دیجیتال بیاندازیم. با ما همراه باشید.

فهرست مطالب

ارز فیات یا همان پول بدون پشتوانه (Fiat Currency)،‌ واحد پولی کشورهاست. این ارز برخلاف باورهای رایج مردم که تصور می‌کنند پشتوانه‌ی آن طلا و نقره موجود در خزانه‌داری هر کشور است؛ پشتوانه‌ای ندارد.

فیات (Fiat) یک واژه با ریشه‌ی لاتین و به معنای “باید بشود” یا “بگذار بشود” است.

ارز فیات

اعتبار پول فیات بسته به ثبات اقتصادی کشور آن و میزان عرضه و تقاضای مردمی است. می‌توان گفت این ارزها اعتبار خود را از دولت چاپ کننده‌ی آن می‌گیرند.

ارز فیات هیچ ارزش فیزیکی ندارد و یک تکه کاغذ یا سکه است. این ارزها که همان اسکناس‌ها و سکه‌های رایج امروزی هستند؛ در سراسر جهان برای مبادلات اقتصادی و تجاری،‌ خرید و فروش کالا و سرمایه‌گذاری استفاده می‌شوند. این ارز جایگزینی برای استاندارد طلا و پول کالایی (کالایی اقتصادی که به‌جای پول استفاده می‌شود) بوده است.

مهم‌ترین مشکلی که ارزهای فیات دارند، امکان چاپ بدون محدودیت آن‌‌هاست که منجر به تولید بی‌رویه و افزایش تورم می‌شود.

در قرن یازدهم و در زمان سیچوآن در کشور چین، برای اولین بار تصمیم به چاپ پول‌های کاغذی گرفته شد. آن‌ها از این پول‌ها را برای خرید ابریشم، طلا و نقره استفاده می‌کردند.

سپس در دوره کوبلای خان یکی از نوادگان چنگیز مغول در قرن 13 سیستم، ارز فیات در سرزمین‌های تحت سلطه‌ی این پادشاه شروع به‌کار کرد. برخی از مورخان هزینه‌های بالای را‌ه‌اندازی این سیستم و ایجاد تورم پس از آن را، دلیل سقوط سلطنت کوبلای خان می‌دانند.

در قرن هفدهم برخی از کشورهای اروپایی مانند اسپانیا، هلند و سوئد، تصمیم به استفاده از ارز فیات گرفتند. اما این سیستم در کشور سوئد موفقیتی نداشت و سیستم مالی این کشور به استاندار نقره روی آورد.

در قرن‌های 18 و 19 به‌تدریج فرانسه و تمام مستعمرات آن و کشورهای آمریکای شمالی، شروع به استفاده از این سیستم پولی کردند.

اما مدتی بعد و در قرن بیستم، ایالات متحده مجدداً به سراغ پول کالایی رفت. این روند تا سال 1933 ادامه داشت. در این سال دولت مبادله‌ی پول‌های کاغذی با طلا و کالاهای دیگر را متوقف ساخت. در نهایت در سال 1971 میلادی، ر‌ئیس‌جمهور وقت ایالات متحده آمریکا پول‌های فیات را به‌طور رسمی جایگزین استاندارد طلا کرد. پس از این تصمیم استفاده از سیستم استاندارد طلا، در تمام کشورهای دنیا متوقف شد و ارز فیات جایگزین این سیستم سنتی شد.

دولت‌ها در گذشته از طلا به‌عنوان پشتوانه برای پول‌های کاغذی استفاده می‌کردند. در این سیستم با توجه به میزان اندوخته‌ی طلا در خزانه‌ی ملی هر کشور، امکان ورود ارز جدید و تغییر ارزش آن وجود داشت. به‌عبارت دیگر، دولت‌ها فقط متناسب با میزان دخیره‌ی طلا، می‌توانستند ارز جدید تولید و وارد چرخه‌ی اقتصادی کشور کنند و نمی‌توانستند با فاکتورهای اقتصادی دیگر بر روی ارزش پول تاثیر بگذارند.

اما پس از ورود ارز فیات به چرخه‌ی اقتصاد کشورها، مسئولین اقتصادی کنترل بیشتری بر روی میزان تولید ارز جدید و نحوه‌ی ارزش‌گذاری بر روی پول ملی کشور داشتند. این رویه در زمان بحران‌ها و شرایط مختلف اقتصادی، این امکان را به دولت‌مردان و بانک‌های مرکزی هر کشور می‌داد تا با کاهش یا افزایش ارزش پول شرایط را راحت‌تر کنترل کنند.

آن دسته از کارشناسان که موافق استاندارد طلا بودند؛ عقیده داشتند اگر اسکناس پشتوانه‌ی فیزیکی داشته باشد، ثبات بیشتری نیز خواهد داشت.

اما مخالفان استاندارد طلا معتقد بودند که خود فلز طلا نیز هیچ‌گاه ثبات قیمت ندارد و این عدم ثبات بر روی ارزش پول تاثیر منفی خواهد داشت.

ارزهای دیجیتال ماهیت فیزیکی ندارند و قابل رؤیت نیستند. این پول‌ها در بستر بلاکچین‌ فعالیت می‌کنند و در کیف انواع ارز فیات پول‌های دیجیتالی ذخیره می‌شوند. ارز دیجیتال در دهه 90 میلادی به‌وجود آمد و با معرفی چند نمونه‌ی ناموفق مانند ای گلد و ریزور لیبرتی پا به عرصه‌ی اقتصاد جهان گذاشت. اما در سال 2009 محبوب‌ترین ارز دیجیتالی یا رمزارز جهان یعنی بیت کوین به دنیا معرفی شد و تحولی عظیم در دنیای ارزهای دیجیتال ایجاد کرد. بیت کوین و سایر رمزارزها دریچه‌ای تاره به سوی اقتصاد جهانی گشوده‌اند.

این ارزها تفاوت‌های عمده‌ای با اسکناس‌ها و سکه‌های رایج امروز جهان دارند. در ادامه به بررسی این تفاوت‌‌ها می‌پردازیم.

هرچند ارزهای دیجیتال در چند سال اخیر جایگاه مناسبی در اقتصاد جهانی پیدا کرده‌‌اند، اما هنوز هم ارز فیات رایج‌ترین سیستم مالی در دنیاست. دلار، پوند و یورو با توجه به کشورهای چاپ کننده‌ی آن‌ها که همگی اقتصادهای قدرتمندی دارند؛ هنوز مهم‌ترین رکن فعالیت‌های اقتصادی در گوشه و کنار دنیا هستند. این ارزها هرچند تاریخچه سفیدی ندارند و مشکلات فراوانی تا به اینجا برای کشورهای مختلف و اقتصاد آن‌ها ایجاد کرده‌اند، اما هنوز هم پذیرش عمومی بیشتری نسبت به ارزهای دیجیتالی دارند.

زمان زیادی لازم است تا مردم جهان به جای پول‌هایی که قابل لمس هستند، پول‌هایی که فقط کدهای نوشتاری‌اند را بپذیرند. اما آینده‌ی هر دوی این نظام‌های مالی در هاله‌ای از ابهام است و مشخص نیست در سال‌های بعد کفه‌ی ترازوی کدام یک از آن‌ها سنگین‌تر باشد و بتواند بازارهای مالی جهان را تسخیر کند.

ارز دیجیتال تتر Tether USDT چیست؟

تتر ابتدا در اوایل سال ۲۰۱۴ با نام ریل کوین (Realcoin) راه‌اندازی شد. اما کمی بعد در ماه نوامبر، توسط شرکت iFinex، مالک تشکیلات Tether و صاحب صرافی ارز دیجیتال بیت فینکس (Bitfinex) که آن را پایه‌گذاری نموده است، دوباره نام‌گذاری شد.

اگر از بیت کوین فاکتوربگیریم، «تتر» یکی از معروف‌ترین ارزهای دیجیتال و یکی از استیبل کوین‌ ‌ها به شمار می‌رود. این ارز دیجیتال آن‌قدر مهم است که عده بسیاری، آینده رمزارزها را به آن گره زده‌اند.

با اینکه نقش تتر در بازار رمزارزها اکنون بسیار مهم و ضروری است اما پروژه Tether جنجال‌های زیادی را پشت انواع ارز فیات سر گذاشت تا در جایگاه کنونی قرار گیرد. امروزه، تتر به تأمین نقدینگی و کم شدن ضرر کابران در برابر نوسانات بازار کمک می‌کند. تتر تمام این توانایی‌ها را بدست آورده زیرا یک استیبل کوین است.

منظور از استیبل کوین‌ چیست؟

استیبل کوین یک ارز دیجیتال است که وابسته به یک ارز واقعی یا همان فیات (دلار آمریکا، یورو و…) است.

این ارزهای دیجیتال توسط شرکت‌های متمرکزی که وابستگی ارز را تامین می‌کنند، عرضه می‌شوند؛ حالا یا با قرار دادن آن ارز فیات به عنوان وثیقه یا از طریق نوعی الگوریتم که عرضه استیبل کوین را با توجه به حجم درخواست بازار تنظیم می‌کند.

استیبل کوین‌ها به صرافی‌ها امکان تبادل جفت‌ارزها با پول‌های فیات را می‌دهند بی‌آنکه خود پول فیات را مستقیما درگیر معامله کنند. مثلا شما می‌توانید یک جفت ارز «BTC/USDT» داشته باشید که در واقع بازار «BTC/USD» را بدون نیاز به قوانین دلاری شبیه‌سازی می‌کند.

تتر برای معامله‌گران دو کاربرد اصلی دارد:

حفظ ارزش سرمایه در برابر نوسانات ارزهای دیجیتال

در نوسانات شدید ارزش رمز ارزها، مثلاً کاهش شدید قیمت بیت کوین و اتریوم، با تبدیل آن ها به تتر می‌توانید ارزش دارایی‌های خود را حفظ نمایید و در فرصت مناسب‌تری (مثلاً پس از کاهش بیشتر قیمت و پیش از افزایش مجدد نرخ) اقدام به خرید مجدد رمز ارز به میزان بیشتر نمایید. در واقع ثبات قیمت تتر، سرعت بالای انجام تراکنش‌ها و کارمزد ناچیز انتقال آن، موجب شده است که بسیاری از تریدرها از تتر برای خرید و فروش سایر ارزهای دیجیتال از جمله بیت کوین و اتریوم استفاده کنند.

البته توجه داشته باشید با وجود آن که تتر از نوسانات قیمت ارزهای دیجیتال در امان است، اما همچنان تحت تاثیر افزایش و کاهش قیمت ارزهای فیات قرار دارد. یعنی با افزایش یا کاهش نرخ برابر دلار نسبت به سایر ارزها (مثل یورو و پوند) یا طلا، ارزش USDT نیز نوسان خواهد داشت.

انتقال آسان پول به صرافی‌ها و کیف پول‌ها به صورت دلاری

فرض کنید ۱ بیت کوین با قیمت ۸,۰۰۰ دلار خریده‌اید. کمی انواع ارز فیات بعد قیمت به ۱۰,۰۰۰ دلار می‌رسد. خیلی سریع و آسان بیت کوین‌های خود را به تتر تبدیل می‌کنید و ۱۰,۰۰۰ واحد USDT ذخیره می‌کنید. سپس قیمت بیت کوین سقوط می‌کند و به ۶,۰۰۰ دلار می‌رسد، اما ارزش سرمایه شما همچنان ۱۰,۰۰۰ دلار است و می‌توانید با آن در قیمت‌های پایین بیت کوین بیشتری بخرید.

تتر را به راحتی می‌توانید در کیف پول‌های دیجیتالی روی موبایل یا کامپیوتر خود و یا کیف پول‌های موجود در صرافی‌ها ذخیره کنید. ارسال و دریافت تتر به‌سادگی و سرعت ارسال یک ایمیل است. همین ویژگی‌ها باعث شده است تا این ارز دیجیتال برای معامله‌گران بسیار محبوب باشد.

جایگاه تتر در بازار کریپتوها؟

جالب اینجاست که با تمام موارد گفته شده، حجم مبادلات تتر روز به روز درحال افزایش است. تتـر که در ابتدای سال ۲۰۱۶ در رده‌بندی بازار رمزارز‌ها در جایگاه سی‌ام جای داشت، در ابتدای سال ۲۰۱۷ خود را به رده ۲۵ بازار کریپتو‌ها رساند.
این روند رو به رشد بازهم ادامه یافت و انواع ارز فیات در ابتدای سال ۲۰۱۹، تتر به جایگاه هشتم بازار رمزارز‌ها رسید. با تداوم استقبال شدید از مبادلات تتری در بازار، این رمزارز پایدار درحال حاضر با پشت سر گذاشتن ریپل، در جایگاه سوم رده‌بندی کریپتو‌ها قرار دارد.

دلایل اهمیت تتر چیست ؟

تتر یکی از پر‌مصرف‌ترین ارزهای دیجیتال بازار است. زیرا انعطاف پذیری بیشتری را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کند و به عنوان جایگزین دلار در بسیاری از صرافی‌های محبوب مورد استفاده است. در ادامه به برخی از دلایلی که تتر را رمزارزی پراهمیت کرده است می‌پردازیم.

نوسانات بازار یک نگرانی عمده در فضای کریپتو است. وقتی خرس‌ها شروع به تسخیر بازار می‌کنند، سرمایه‌گذاران فقط چند گزینه برای بررسی دارند. آنها می‌توانند دارایی خود را بفروشند و دوباره به ارز فیات تبدیل کنند. این فرآیند وقت‌گیر است و بیشترین هزینه‌های ممکن را در بر‌دارد. یا می‌توانند در بازار خرسی بمانند و ضرر و زیان ناشی از آن را تحمل کنند. Tether اما گزینه سوم را به معادله اضافه می‌کند. به تتر تبدیل شوید و از هزینه‌ها و نوسانات خودداری کنید.

از آنجا که تتر یکی دیگر از دارایی‌های بلاک چین است، تبدیل از بیت کوین یا هر رمز ارز دیگری به USDT به راحتی مبادله بیت کوین با اتریوم است. با استفاده از تتر میتوانید با کمترین میزان اختلاف ارزهای دیجیتال را به یکدیگر تبدیل کنید و از نوسانات بازار در امان باشید.

همانند اکثر ارزهای دیجیتال، تتر توانایی استفاده در سیستم‌های معاملاتی بین المللی را دارد. USDT بدون نیاز به تبدیل وجوه یا پرداخت هزینه انتقال اضافی در سراسر جهان قابل ارسال است. نکته این است که ارسال Tether به آسانی بیت کوین در سطح جهانی است.

یکی دیگر از مزایای مهم استفاده از Tether به عنوان وسیله پرداخت ، حسابداری است. از زمان پیدایش بیت کوین، در مورد استفاده از آن به عنوان یک روش پرداخت همیشه موارد گیج کننده بسیاری وجود داشته است. مشاغلی که هزینه کالاها یا خدمات خود را با ارزهای دیجیتال پرداخت می‌کنند، اغلب موظف هستند ارزش پرداخت خود را در برابر دلار آمریکا تخمین بزنند. تتر این نگرانی را برطرف می‌کند، زیرا قیمت آن همیشه برابر ۱ دلار است.

تتر انتقال پول نقد واقعی به جای پول نقد دیجیتال را آسان می‌کند. وظیفه اصلی تتر در برخی از مناطق جهان همین کار است. به یاد داشته باشید در برخی از مکان‌ها تبدیل ارزهای دیجیتال به ارز فیات کار دشواری است. در بعضی از کشورها این عمل غیرقانونی است. برای همه این مناطق، تتر یک گزینه هوشمند است. همچنین تتر بر روی بلاکچین های متفاوتی قرار دارد که می‌توان آن را گزینه مناسبی با کارمزد کمتر نسبت به سایر استیبل کوین ها تبدیل کند.

هشدار ارزاخبار:

این مطالب و اطلاعات، توصیه نیست و شما همیشه باید قبل از هر اقدامی (به طور مثال، خرید،فروش، معامله، نقل و انتقال یا …)، تحقیقات خود را انجام دهید. معاملات ارزهای رمزنگاری شده یا ارزهای دیجیتال همواره همراه با ریسک بالا است. لطفا معاملات خود را با احتیاط انجام دهید. ارزاخبار هیچ مسئولیتی در قبال زیان معاملاتی شما نخواهد داشت.