تفاوت کوین و توکن چیست؟

تفاوت بین کوین و توکن

معمولاً بسیاری از افراد کلمات “کوین” و “توکن” را به عنوان مترادف استفاده می‌کنند و تفاوت کوین و توکن را متوجه نشده اند. اما برخلاف تصور عموم، این‌ها کاملاً به دو مفهوم متفاوت اشاره دارند.

پس دلیل این اشتباه و تفاوت کوین و توکن چیست؟

در فضای نوظهور و رو به رشد کریپتوکارنسی‌ها، رواج اصطلاحات جدید منجر به سوءبرداشت‌های اشتباهی از این مفاهیم شده است. بنا به تعریف، ارز (کارنسی) یک وسیله مبادله، واحد شمارش و یا ذخیره کننده ارزش است. بیت کوین نیز تمامی این ویژگی‌ها را داراست، درنتیجه انتخاب نام “کریپتوکارنسی” برای آن توجیه دارد. اما پس از موفقیت بیت کوین، تمامی کوین‌ها و توکن‌هایی که به طور انبوه تولید شدند “کریپتوکارنسی” نام گرفتند با این‌وجود که بسیاری از آن‌ها ویژگی‌های لازم را نداشتند. بنابراین، تفاوت کوین و توکن چیست که به اشتباه مترادف هم به کاربرده شدند.

تفاوت کوین و توکن

کوین، پولی دیجیتال است که با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری ایجادشده و ارزش را در طول زمان ذخیره می‌کند. کوین درواقع یک معادل دیجیتالی پول است که بیت کوین مشهورترین نمونه آن است. بیت کوین، مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین است (دفتر کلی عمومی که در آن‌همه تراکنش‌ها قابل رویت‌اند). در این زنجیره داده‌ها به طور جمعی ذخیره و بین شرکت‌کنندگان شبکه بلاک چین به اشتراک گذاشته می‌شوند. تکنولوژی بلاک چین، شفافیت را تضمین می‌کند و احتمال کلاهبرداری نیز را کاهش می‌دهد. برخی از کوین‌ها مبتنی بر پروتکل اصلی بیت کوین هستند مثل لایت کوین و برخی دیگر بر روی بلاک چین فعالیت می‌کنند مانند ارز ریپل و مونرو. توجه داشته باشید که کوین‌ها برای انجام کاری فراتر از عملکرد پول در نظر گرفته نشده‌اند. کوین‌ها دارای ویژگی‌های مشابهی با پول هستند:

و عرضه محدودی دارند

مشخصه‌های اصلی کوین‌ها عبارتند از:

به بلاک چین باز عمومی متصل‌اند: به هرکسی این امکان داده می‌شود که به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.

قابلیت ارسال، دریافت و استخراج دارند.

از کوین‌ها در چه مواردی استفاده می‌شود؟

معمولاً از کوین‌های دیجیتالی به عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود. نمونه‌ای از این کوین‌ها، همان ارز دیجیتال بیت کوین، لایت کوین و مونرو است. غالبا کوین‌ها، هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. از موارد استفاده کوین‌ها می‌توان به چند مورد زیر اشاره کرد:

برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از کوین‌ها، ارزشی را دریافت و ارسال کنید)

به عنوان یک ذخیره کننده ارزش (می‌توان آن‌ها را ذخیره و بعداً با کالا یا ارزی دیگر مبادله کرد)

یک نوع “واحد” محسوب می‌شود (می‌توانید کالاها یا خدمات را براساس آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

برای مثال، می‌توان از بیت کوین برای پرداخت کالا و خدمات در سراسر اینترنت و بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کرد. شما می‌توانید این ارز دیجیتال را برای مدت‌زمان طولانی ذخیره و بعداً آن را با چیز دیگری که ارزشش برابر است معاوضه کنید. به غیر از استفاده‌های پولی، بیت کوین هیچ کاربرد دیگری ندارد. اما کوین‌های دیجیتالی دیگری نیز وجود دارند که دارای ویژگی‌های بیشتری هستند. برای مثال:

اتریوم (ETH) برای انجام معاملات بر روی شبکه Ethereum استفاده می‌شود (به عنوان سوخت تراکنش‌ها). بر روی شبکه Ethereum می‌توان توکن ایجاد کرد، اما برای ارسال یک توکن همچنان به ارز دیجیتال اتریوم نیاز است که این‌ها هزینه‌های ماینینگ را تامین می‌کنند (به کامپیوترهایی پرداخت می‌شوند که در شبکه اتریوم به تائید تراکنش‌ها مشغول‌اند).

در اختیار داشتن مقادیری از ارز دیجیتال دش (DASH) نیز به کاربران این امکان را می‌دهد تا در خصوص تصمیمات مهم شبکه Dash رای دهند.

اگر ایده‌ای برای به روزرسانی شبکه DASH مطرح شود، کسانی که به اندازه معین‌شده دش در اختیاردارند، می‌توانند روی دهند که آیا این به‌روزرسانی باید رخ دهد یا خیر. این حق روی به دارندگانش این امکان را می‌دهد تا در خصوص چگونگی تحقق این پروژه حرفی برای گفتن داشته باشند.

تفاوت کوین و توکن

توکن دارایی دیجیتالی است که می‌تواند به عنوان یک روش پرداخت (در یک پروژه خاص)، عملکردهایی مشابه با کوین‌ها را انجام دهد، اما تفاوت کوین و توکن اصلی در این است که کوین، این حق را نیز به دارنده می‌دهد که در شبکه مشارکت نماید. توکن‌ها معمولاً بر روی پلتفرم یک بلاک ‌چین دیگر ایجاد می‌شوند. توکن‌ها ممکن است بیانگر سهم یک شرکت باشند، برای کاربرد در یک اپلیکیشن یا پروژه‌ای خاص استفاده شوند و یا به عنوان دارایی‌های دیجیتال عمل کنند. به عنوان مثال، “بلیط یک کنسرت” یک توکن است که شما در یک‌زمان خاص و یک مکان خاص از آن استفاده می‌کنید. شما نمی‌توانید به رستوران بروید و صورتحساب خود را با بلیط کنسرت پرداخت کنید، این بلیط فقط در سالن کنسرت ارزش دارد. توکن‌های دیجیتالی مشابه هستند و از آن‌ها فقط در یک پروژه خاص استفاده می‌شود. ایجاد یک توکن آسان‌تر از ایجاد یک کوین است، چراکه نیازی به ایجاد کد جدید و یا تغییر کد موجود ندارد و شما فقط باید از یک الگوی استاندارد از پلتفرم‌هایی مانند Ethereum استفاده کنید که مبتنی بر بلاک چین است و به هر شخصی این امکان را می‌دهد تا در طی چند مرحله توکن ایجاد کند. Ethereum اولین پلتفرمی بود که روند ایجاد توکن را ساده‌تر کرد.

انواع توکن

توکن‌ها انواع مختلفی دارند که در این طبقه‌بندی گنجانده می‌شوند که شامل:

توکن‌های امنیتی

این نوع از توکن‌ها بیانگر یک دارایی مانند مشارکت در منابع فیزیکی، شرکت‌ها، جریان‌های درآمدی و یا حق دریافت سود سهام است به لحاظ عملکرد، این توکن‌ها شبیه به سهام، اوراق ‌قرضه یا مشتقات هستند.

توکن‌های کاربردی

این دسته از توکن‌ها، دسترسی به کالاها و خدمات یک پروژه خاص را فراهم می‌کند. همچنین می‌توان از آن‌ها به عنوان نوعی تخفیف یا دسترسی ویژه به کالا و خدمات یک پروژه استفاده کرد.

توکن‌های پرداختی (کریپتوکارنسی‌ها)

معمولاً توکن‌های این دسته، هیچ کارکرد یا ارتباطی با پروژه‌های توسعه‌ای دیگر ندارند. در حالت کلی، هدف کریپتوکارنسی‌ها ذخیره ی ارزشی است (مانند پول نقد و طلا) که از طریق آن امکان خرید، فروش و سایر تراکنش‌های مالی فراهم می‌شود. این ارزها قصد دارند تا کارکردی مانند دلار و یورو داشته باشند، با این تفاوت که تحت حمایت دولت و یا هیچ نهاد دیگری نباشند.

نتیجه گیری

در تفاوت کوین و توکن باید گفت که کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند. درحالی که، توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند. شما می‌توانید یک توکن را با یک کوین خریداری کنید، اما برعکس آن امکان پذیر تفاوت کوین و توکن چیست؟ نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.

توکن سوزی یا سوزندان توکن چیست؟

شنبه 00/2/04 ، اصفهان , (اخبار رسمی): توکن سوزی ارز دیجیتال فرآیند حذف دائمی کوین ها از گردش و کاهش عرضه کل میباشد. برای توضیح چگونگی آن ما از بایننس کوین (BNB) استفاده کردیم.

اعمال می شود.قبل از اینکه وارد بحث توکن سوزی شویم بهتر است تفاوت کوین و توکن را بدانیم. چرا که در حوزه رمزارز بسیاری از مواقع این دو واژه اشتباهاً به جای هم استفاده میشوند. برخی افراد کوین را به جای توکن و برخی دیگر توکن را به جای کوین استفاده میکنند. آنها فکر میکنند توکن با کوین فرق چندانی ندارد . در حالی که این دو، دو واژه ی کاملاً متفاوت از یکدیگر هستند. فهم تفاوت این دو کلمه باعث میشود درک بهتری از بازارهای ارزهای رمزپایه داشته باشید.

تفاون کوین و توکن در چیست؟

شباهت اصلی توکن و کوین در این است که هر دوی آنها با فناوری بلاکچین کار میکنند و به یک روش معامله میشوند.در حقیقت اکثر رمزارزهایی که با آنها برخورد داشته این بر روی بلاکچین فعالیت میکنند.بلاکچین چیست؟ به صورت خلاصه دفتر کلی توزیع شده، غیر متمرکز، عمومی و دیجیتالی است که توسط شبکه ای از رایانه ها اجرا میشود. هر بلوک در زنجیره بلوکی یک دوره زمانی است که مجموعه خاصی از تراکنش ها را در بر دارد.نکته جالب و قابل توجه در مورد بلاکچین این است که هرگونه اطلاعاتی از انتقال پول گرفته تا مالکیت اشیاء و منابع میتواند بر روی آن ذخیره شود. خوب اینجاست که به تفاوت کوین و توکن میرسیم.در حالی که سکه ها مانند یک پول نقد دیجیتال عمل می کنند که هدف آنها تسهیل پرداخت ها است، از طرف دیگر ، موارد استفاده توکن ها بسیار متفاوت خواهد بود.

کوین چیست؟

کوین ها رمزارزهایی هستند که بر روی شبکه بومی خود ایجاد میشوند و بر روی بلاک چین های مستقل خود فعالیت میکنند. به عنوان مثال بیتکوین کوینی است که بر روی بلاک چین خود ایجاد شده و به فعالیت خود ادامه میدهد. اتر، لایت کوین و مونرو هم دقیقاً چنین وضعیتی دارند و بر روی بلاکچین خود توسعه یافته اند. همه کوین ها دارای بلاکچین منحصر به فرد و مجموعه ماینرهای خاص برای تأیید معاملات خود هستند.

توکن چیست؟

توکن بر خلاف کوین بلاک چین خودش را ندارد. رمزارزی است که بر روی بلاک چین دیگری فعالیت میکند. خوب سوالی که در اینجا پیش می آید این است که این توکن ها بر روی چه بلاکچینی راه اندازی میشوند؟ و این بلاک چین دیگری دقیقاً کجاست؟همانطور که میدانید پلتفرم ها بلاک چین خاصی هستند که به دیگر پروژه ها اجازه میدهند اپلیکیشن های خود را بر روی پروتکلشان راه اندازی کنند. نمونه بازر این مسئله شبکه اتریوم است.این شبکه به کاربران اجازه میدهد توکن ها ی خود را بر روی پلتفرم اتریوم ایجاد ، منتشر و مدیریت کنند.اتریوم با داشتن قرارداد هوشمند به رایج ترین پلتفرم برای ساخت و انتشار توکن ها تبدیل شده است.از میان توکن های بسیار محبوب این روزها میتوان به توکن های ERC20 اشاره کرد.این توکن ها بر روی بلاکچین اتریوم ساخته شده اند. و از شبکه آن برای انتقال انجام تراکنش ها بهره میبرند.پیشنهاد میکنیم برای کسب اطلاعات جامع تر به مطالعه مقاله تفاوت کوین و توکن در چیست پردازید . چرا که این مبحث به صورت کاملاً جامع توضیح داده شده است.

توکن سوزی ارز دیجیتال چیست؟

به زبان ساده توکن سوزی ارز دیجیتال فرآیند حذف دائمی کوین ها از گردش و کاهش عرضه کل میباشد. این روش به رمز ارزهای خاصی اختصاص داده نشده و تقریباً برای همه ارزهای دیجیتال،از جمله Coin یا Token، قابل اجراست. همانطور که جوامع هم ، در صورت چاپ و توزیع بیش از اندازه اسکناس توسط بانک مرکزی، با کاهش ارزش پول ملی رو به رو خواهیم شد، زیاد شدن رمزارزهای در گردش داخل شبکه یک کریپتوکارنسی از یک حد معین نیز به کاهش قیمت آن منجر خواهد شد.حال با سوزاندن تعدادی از رمزارزها می‌توان تعادل لازم را برقرار کرد. تصور اینکه سوزاندن کوین همیشه بعد از مدتی فعالیت شبکه رخ می‌دهد، اشتباه است. ممکن است حتی قبل از راه‌اندازی یک شبکه، سوزاندن توکن عملی شود. برخی توسعه‌دهندگان مایلند در انتهای عرضه اولیه سکه (ICO) پروژه بلاک چینی خود، رمز ارزهای باقی مانده و فروخته نشده را از بین ببرند.اما برخی پلتفرم‌های تریدینگ، این عملیات توکن سوزی را به طور مستمر دنبال و آن را به شکل دوره‌ای اجرا می‌کنند.برای توضیح چگونگی دستیابی به این هدف، ما از بایننس کوین (BNB) به عنوان مثال استفاده خواهیم کرد. قرارداد قبلی بایننس کوین در حالی که در شبکه اتریوم(Ethereum) بود را می توانید در اینجا مشاهده کنید.

توکن سوزی (Coin Burn) و کاربرد آن

اساساً، رویداد سوزاندن توکن (token burn event) به ترتیبِ زیر اتفاق می‌افتد:

• صاحب کوین، با بیان اینکه آنها می‌خواهند مقدار معینی از کوین ها را بسوزانند، عملیات سوزاندن را اعلام میکند.
• سپس قرارداد تأیید می‌کند که آیا فرد کوین مورد نظر را در کیف پول خود دارد یا نه و البته تعداد کوین های اعلام شده معتبر است یا خیر. باید در نظر داشت که فقط اعداد مثبت کار می‌کنند.
• اگر فرد کوین کافی نداشته یا عدد اعلام شده نامعتبر باشد(به عنوان مثال بین ۰ یا -۵ باشد)، عملیات سوزاندن اجرا نمی‌شود.
• اگر به اندازه کافی کوین داشته باشد، تعداد کوین ها کم می‌شود. سپس کل عرضه آن کوین به روز شده و توکن ها میسوزند.
• اگر شما عملیات سوزاندن کوین را به کوین های خود اعمال کنید، کوین هایتان برای همیشه از بین میروند و دیگر به آنها دسترسی نخواهید داشت.

رمز ارزهای مبتنی بر روند اثبات سوزاندن (PoB –> Proof Of Burn) مشخص هستند. PoB یک رویکرد منحصربه‌فرد به منظور رسیدن به توافق و اجماع در یک شبکه توزیع شده میباشد. در چنین شبکه هایی ماینرها و کاربران شبکه می‌بایست بخشی از موجودی فعلی را از بین ببرند. به یاد داشته باشید که رمز ارزها، از اصول اقتصاد بازار تبعیت میکنند و قیمت آنها بر اساس عرضه و تقاضا مشخص میشود.هرجقدر تعداد یک ارز کمتر شود و تقاضا برای آن بیشتر ، قیمت آن افزایش بیشتری پیدا خواهد کرد.ارزهای دیجیتال ماهیت ضد تورمی دارند. بنابر این، برای بیشتر کریپتوکارنسی‌ها، یک مقدار به عنوان حداکثر تعیین شده است .برای مثال تعداد بیت کوین محدود و 21 میلیون واحد اعلام شده است.

دلایل توکن سوزی

تا این قسمت از مقاله با تفاوت کوین و توکن و اهمیت و مزایای توکن سوزی آشنا شدیم . حال در این بخش از مقاله خواهیم خواند که اصلاً چرا صرافی بایننس چنین رویکردی را اتخاذ کرده است.

کاربرد مکانیسم سوزاندن توکن‌ ها به عنوان الگوریتم اجماع

برخی پروژه‌ها برای الگوریتم اجماع خود از الگوریتم اجماع سوزاندن (Proof Of Burn) بهره میبرند. این روش یکی از روش‌های یکتاییست که در شبکه‌های غیر متمرکز وجود دارد.به گونه ای که افراد برای به دست آوردن توکن‌ها موظف به سوزاندن بخشی از آن هستند.

افزایش قیمت توکن ‌پس از توکن سوزی

عرضه و تقاضای بازار مهمترین عاملیست که ارزش یک کوین را مشخص میکند. هرچه قدر عرضه یک کوین کمتر باشد و در مقابل تقاضای مردم برای خرید آن بیشتر باشد، ارزش آن رمزارز بیشتر میشود.بنابراین، قبل از اینکه استخراج یک کوین را آغاز کنید یا تصمیم به خرید آن بگیرید، بهتر است کاملاً درباره آن تحقیق کنید و از حجم عرضه آن با خبر شوید.معمولاً تعداد اکثر کوین های موجود در بازار محدود است. تنها تعداد کمی از کوین ها از این قائده مستثنی هستند و تعدادشان نامحدود است. از طرف دیگر کوین هایی هم هستند که تحت مدیریت و اداره یک شخص یا کمپانی خاص قرار دارند. این رمزارزها توسط شخص یا شرکتی قفل و سپس به بازار عرضه میشوند.(ICO) از این میان میتوان به XRP رمز تفاوت کوین و توکن چیست؟ ارز شرکت ریپل اشاره کرد. کل عرضه یک کوین از مهمترین عوامل مؤثر بر ارزش بازارش است و البته معیاریست که بسیاری از تازه واردان آن را اشتباه میگیرند.به عنوان مثال هم اکنون ارزش بازار لایتکوین 12,044,207,170 دلار است که از این حجم تنها 66,245,618 لایتکوین در گردش است. در مقابل ،ارزش بازار بیتکوین 758,527,954,545 دلار و مقدار در گردش آن 18,596,062 بیتکوین است. حجم عرضه بیتکوین هیچگاه به مقدار حجم در گردش لایتکوین حتی نزدیک هم نمیشود. چرا که حداکثر عرضه بیتکوین محدود و تنها 21،000،000 واحد است. 21 میلیون بیتکوین بیشترین مقدار بیتکوینی است که تا ابد وجود خواهد داشت.رمز ارزها، از اصول اقتصاد بازار تبعیت میکنند .و قیمت آنها بر اساس عرضه و تقاضا مشخص میشود.پس پس از توکن سوزی افزایش قیمت یک رمزارز امری بدیهیست. در بازار کریپتو بر خلاف بازارهای مالی سنتی، افزایش عرضه ناگهانی وجود ندارد؛ چرا که اغلب رمزارزها منابع محدود و مشخصی دارند. بنابراین بعد از رسیدن تعداد توکن‌های تولیدشده به تعداد کلی که از قبل مشخص شده توکن دیگری ایجاد نخواهد شد.

چطور از انجام عملیات سوزاندن کوین مطمئن شویم ؟

صرافی بایننس توکن‌های خود را به صورت فصلی می‌سوزاند. آنها این کار را تا زمانی که تعداد توکن‌های BNB سوزانده‌شده به 100 میلیون برسد، ادامه میدهند. به عبارت دیگر، قرارداد BNB دارای عملکردیست که به عنوان عملیات سوزاندن (burn function) شناخته می‌شود و در هر زمان در دسترس همه است. با این کار می‌توان مقدار معینی از کوین را از منبع در گردش برای همیشه حذف کرد. آمار تمام کوین‌های سوزانده شده به عنوان یک معامله در بلاکچین ثبت می‌شود . به این معنی که تمام عملیات 100٪ شفاف است و هر کسی قادر به بررسی جزئیات کوین های از بین رفته میباشد.به محض اینکه سوزاندن کوین‌ها پس از سه ماه اتفاق می‌افتد، بایننس طی یک اعلان رسمی میزان BNB های سوزانده شده را مشخص می‌کند.(که بر اساس حجم معاملات سه ماهه است). شما می‌توانید تمام تراکنش‌های سوزاندن بی ان بی های ERC-20 را در جستجوگر بلاکچین اتریوم مانند اتراسکن (Etherscan) بازبینی کنید.

اخبار رسمی هویت منتشر کننده را تایید می‌کند ولی مسئولیت صحت مطلب منتشر شده بر عهده ناشر است.

تفاوت کوین (coin) با توکن (token) چیست؟

در این مطلب قرار است به موضوعی بپردازیم، که احتمالا افرادی را که تازه با دنیای ارزهای دیجیتال آشنا شده‌اند، کمی گیج ‌کند. این موضوع تفاوت کوین و توکن است. گاهی‌اوقات افراد از اصطلاح «کوین» (Coin) برای اشاره به آنچه دیگران «توکن» (Token) می‌نامند و از اصطلاح توکن، برای اشاره به چیزی که دیگران آن را کوین می‌دانند، استفاده می‌کنند. برخی نیز برای همه دارایی‌های دیجیتالی از هر دو نام استفاده می‌کنند.

اما تفاوت‌های زیادی بین کوین‌‌ها و توکن‌ها وجود دارد، بنابراین اینکه بدانیم آن‌ها واقعاً چه هستند، بسیار مهم است. در پایان این مطلب، شما می‌توانید تشخیص دهید، که یک دارایی دیجیتالی یک کوین است و یا یک توکن.

در ابتدا بررسی می‌کنیم که، چرا در مورد این دو اصطلاح سردرگمی وجود دارد، سپس مهم‌ترین ویژگی‌های‌شان را شرح می‌دهیم. در پایان مشهورترین توکن‌ها و کوین‌ها را معرفی می‌کنیم و با نحوه استفاده از آن‌ها آشنا می‌شویم. با دیدکس همراه باشید.

کوین چیست؟

کوین، یک دارایی دیجیتالی است، که بلاک چین مخصوص خودش را دارد و بومی (Native) زنجیره خودش است. مانند «لایت کوین» (Litecoin) و «اتر» (Ether).

برای اینکه این مطلب را کمی واضح تر بیان کنیم، به عبارت‌های زیر توجه کنید:

• «بیت کوین» (Bitcoin) در بلاک چین بیت کوین اجرا می‌شود و کار می‌کند.
• «اتر» در بلاک چین «اتریوم» (Ethereum)، اجرا می‌شود و کار می‌کند.
• «نئو» (NEO)، در بلاک‌چین «نئو» اجرا می‌شود و کار می‌کند.

معاملات کوین‌های دیجیتال را می‌توان از یک شخص به شخص دیگر انجام داد. از لحاظ فیزیکی، هیچ سکه‌ای هنگام ارسال و دریافت کوین، جابه‌جا نمی‌شود. کوین‌ها، به عنوان داده، در پایگاه داده بسیار بزرگی به نام «بلاک چین» (Blockchain) وجود دارند. این پایگاه داده یا همان بلاک چین، کلیه معاملات را ردیابی می‌کند و توسط کامپیوترهای سراسر جهان بررسی و تأیید می‌شود.

اگر قبلاً با فناوری بلاک چین آشنا نیستید، قبل از خواندن این مقاله، راهنمای «همه چیز درباره بلاک چین» را بخوانید. پیش‌نیاز درک تفاوت کوین و توکن، درک فناوری بلاک چین است.

کوین‌ها چگونه استفاده می‌شوند؟

کوین‌های‌دیجیتال معمولا به همان روشی که «سکه» در زندگی واقعی استفاده می‌شود – به عنوان پول، مورد استفاده قرار می‌گیرند. کوین‌ها، مانند پول‌های سنتی، 3 کارکرد اصلی دارند:

• سنجش ارزش
• ذخیره ارزش
• واسطه مبادلات

به عنوان مثال، بیت کوین را در نظر بگیرید؛

• از بیت کوین، می‌توان برای پرداخت کالاها و خدمات در سراسر اینترنت و همچنین در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی استفاده کرد.
• می‌توانید آن را برای مدت زمان طولانی ذخیره کنید و بعداً آن را با چیزی با ارزش برابر عوض کنید.
• هر چیزی که می‌خرید، می‌توانید قیمت آن‌ را به بیت کوین نیز حساب کنید.

با این حال، برخی از کوین‌های دیجیتال مانند اتر، نئو و «دش» (DASH)، ویژگی‌های مفیدی فراتر از یک پول دارند، که در زیر برخی از آن‌ها را می‌بینید:

• اتر، برای تأمین معاملات در شبکه اتریوم استفاده می‌شود. می‌توان روی اتریوم توکن ایجاد کرد، اما همچنان برای ارسال آن توکن‌ها به اتر نیاز است. همچنین، در بلاک‌چین اتریوم، برای پرداخت پاداش ماینرها، به آن‌ها اتر پرداخته می‌شود.
• نئو، به منظور کسب سود، در کیف پول، «استیک» (Stack) می‌شود. این سود سهام تحت عنوان «گس» (GAS) شناخته می‌شود. توکن‌ها را می‌توان روی نئو ساخت (درست مثل آنچه که در اتریوم انجام می‌شود). هنگام ارسال توکن در شبکه نئو، باید گس را به عنوان هزینه تراکنش بپردازید (مشابه شبکه اتر که در شبکه اتریوم پرداخت می‌شود).
• دش، به کاربران خود اجازه شرکت در تصمیمات مهم شبکه را می‌دهد. کاربران برای این کار باید، مقادیر مشخصی از دش را در شبکه نگه دارند. به عنوان مثال، در مورد پیشنهاداتی که برای به روز رسانی‌های شبکه ارائه می‌شود، کسانی که به اندازه کافی دش دارند، می‌توانند برای تصمیم‌گیری در مورد بروز رسانی رأی دهند. این حق رأی دادن به دارندگان دش این امکان را می‌دهد تا در مورد چگونگی پیشرفت پروژه حرفی برای گفتن داشته باشند.

نکته: سود سهام رمزنگاری (Crypto dividends)، کوین‌ یا توکنی است که به دلیل «نگه داشتن» (holding) یک دارایی خاص اعطا می‌شود. یک مثال خوب، گس در نئو است که در بالا در مورد آن صحبت کردیم. این مبلغ پاداش کاربرانی است که، سکه‌ها (Coin) را در کیف پول می‌گذارند و برای امنیت شبکه آن‌ها را استیک می‌کنند. بابت این کار به دارنده با نرخ تعیین شده، مقداری گس پرداخت می‌شود. این پاداش فقط در بلاک چین هایی وجود دارد که از الگوریتم اجماع «اثبات سهام» (Proof of Stack) استفاده می‌کنند.

نمونه‌هایی از کوین‌ها

امروزه تمام دارایی‌های دیجیتالی بزرگ از نظر «سرمایه بازار» (Market Cap)، کوین، شناخته می‌شوند. با این حال، همه سکه‌ها مارکت کپ بزرگی در بازار ندارند. وب‌سایت «کوین مارکت» (Coinmarketcap) بیش از 900 نمونه مختلف از کوین‌ها را ذکر کرده است.

همچنین باید بدانید که هر کوین، توسط یک نام سه یا چهار حرفی نشان داده می‌شود که نام اختصاری آن است. مانند BTC برای بیت کوین.

توکن چیست؟

به توکن‌ها اغلب سکه‌های دیجیتالی گفته می‌شود. اما، این نام‌گذاری صحیح نیست. بین توکن و سکه دیجیتالی یک تفاوت فاحش وجود دارد!

توکن‌ها در بلاک چین‌های موجود ایجاد می‌شوند. در واقع، به لطف ایجاد و تفاوت کوین و توکن چیست؟ تسهیل قراردادهای هوشمند، متداول‌ترین پلتفرم بلاک چین برای پلتفرم‌ توکن، بلاک چین اتریوم است. توکن‌هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته می‌شوند به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند.

NEO از توکن‌هایی که به‌عنوان توکن‌های NEP-5 معروف هستند، استفاده می‌کند.

هرکسی می تواند توکن دلخواه خود را در یکی از این پلتفرم‌ها ایجاد کند.

توکن‌ها چگونه ایجاد می شوند؟

در حقیقت، برای ایجاد توکن، توانایی فنی کمی لازم است. اما به افراد تازه‌وارد توصیه نمی‌شود. ایجاد توکن برای افرادی که تجربه برنامه‌نویسی دارند، کار سختی نیست. هرچند که به یک توسعه‌دهنده نیاز است که برخی از سکه‌های بومی را برای بلاک چینی که توکن در آن ایجاد شده است، صرف کند.

به عنوان مثال‌، اگر توکن در اتریوم در حال ایجاد است، سازنده باید مقداری اتر خرج کند تا استخراج‌کنندگان شبکه بتوانند تراکنش (ایجاد) توکن را تأیید کنند.

لازم به یادآوری است که کارمزدها برای همه معاملات توکن در یک بلاک چین باید پرداخت شوند، نه فقط ایجاد توکن. بنابراین، هر اپلیکیشنی تفاوت کوین و توکن چیست؟ که روی بلاک چین اتریوم ساخته می‌شود، باید از سکه‌های اتر برای انتقال توکن‌ها از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین اپلیکیشن و کاربر استفاده کند.

هدف توکن‌ها

بیشتر توکن‌ها برای استفاده در برنامه‌های غیرمتمرکز (dApp) به وجود آمده‌اند. وقتی توسعه‌دهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، سپس تصمیم می‌گیرند که چه تعداد توکن را می‌خواهند ایجاد کنند و این توکن‌های جدید هنگام ایجاد، ارسال می‌شوند. آن‌ها مقداری ارز رمزنگاری شده بومی به در بلاک چینی که در آن توکن ایجاد کرده‌اند، پرداخت می‌کنند.

پس از ایجاد توکن، از آن‌ها اغلب برای فعال کردن ویژگی‌های برنامه‌ای که برای آن طراحی شده‌اند استفاده می‌شود.

به عنوان مثال، «موزی کوین» (Musicoin)، توکنی است که، به کاربران امکان دسترسی به ویژگی‌های مختلف پلتفرم موزی کوین را می‌دهد. این ویژگی می‌تواند تماشای یک ویدئو موسیقی یا پخش یک آهنگ باشد.

صرافی «بایننس» (Binance)، نیز توکن مخصوص خود، به نام، “BNB” را دارد. هنگامی که کاربران با توکن بایننس معاملات خود را انجام می‌دهند، کارمزدهای آن‌ها تا 50 درصد کاهش می‌یابد.

برخی از توکن‌ها با هدف کاملاً متفاوت ایجاد می‌شوند: نشان دادن یک چیز فیزیکی.

فرض کنیم شما می‌خواهید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. از نظر فیزیکی نمی‌توانید خانه خود را در این قرارداد هوشمند قرار دهید، می‌توانید؟ نه نمی‌توانید!

بنابراین، در عوض، می‌توانید از توکن استفاده کنید که نشان دهنده خانه شما باشد.

“WePower (WPR)” مثال خوبی از توکن است که نمایانگر یک چیز فیزیکی است. این تفاوت کوین و توکن چیست؟ توکن، نمایشگر برق است. پروژه “WePower “یک برنامه “dApp” است که، به کاربران امکان خرید و فروش برق در بلاک چین با استفاده از قراردادهای هوشمند را می‌دهد. توکن آن (WPR) مقدار مشخصی از انرژی را نشان می‌دهد.

یک مزیت بزرگ برای ایجاد یک توکن

از آنجا که توسعه دهنده اپلیکیشن غیرمتمرکز و توکن نیازی به ایجاد بلاک چین اختصاصی برای خود ندارد، باعث صرفه‌جویی در وقت و منابع آن‌ها می‌شود. آن‌ها ضمن بهره‌مندی از امنیت بلاک چین بومی، می‌توانند با اپلیکیشن خود از ویژگی‌های ارز رمزنگاری شده بومی آن بلاک چین نیز، استفاده کنند.

صرفه‌جویی در زمان تنها چیزی نیست که به نفع توسعه‌دهندگان است. اگر آن‌ها بلاک چین و سکه خود را به جای اپلیکیشن غیرمتمرکز و توکن ایجاد کنند، برای تأیید معاملات خود نیز باید ماینر پیدا کنند.

برای ایجاد یک بلاک چین قوی که امکان حمله به آن وجود نداشته باشد ، به تعداد بسیار زیادی ماینر نیاز است. این منطقی‌تر است که بسیاری از کامپیوترها روی یک بلاک چین مشترک کار کنند که چندین اپلیکیشن می‌توانند روی آن اجرا شوند. عمل کردن اپلیکیشن‌ها روی بلاک چین های متمرکز و کوچک، پروسه‌ی بسیار طولانی‌تر و گران‌تری دارد.

نگاهی عمیق‌تر به نحوه کارکرد توکن‌ها

توکن‌ها برای تعامل با برنامه‌های غیرمتمرکز که روی بلاک چین های مختلف ساخته شده‌اند، استفاده می‌شوند. یک مثال خوب “Civic” است. سیویک از توکنی به نام CVC استفاده می‌کند.

اپلیکیشن آن‌ها هویت رمزگذاری شده در بلاک چین اتریوم را ردیابی می‌کند. هدف آن ارائه روشی تفاوت کوین و توکن چیست؟ ارزان، مطمئن و کارآمد برای بررسی هویت است. بیایید به نحوه کار آن نگاهی بیندازیم.

اگر به تعطیلات خارجی بروید، باید هویت خود را در بسیاری از مکان های بین راهی تأیید کنید. اولین بار ممکن است برای استفاده از هواپیما باشد. اگر آن شرکت هواپیمایی، شریک “Civic” باشد، آن‌ها یک کد “QR” برای شما ارسال می‌کنند تا در مورد شما (مسافر) اطلاعاتی بگیرند.

با استفاده از برنامه “Civic”، می توانید جزئیات هویتی خود را مستقیماً از دستگاه تلفن همراه خود به شرکت ارسال کنید. اطلاعات در دستگاه ذخیره می‌شوند اما کاملاً رمزگذاری شده هستند. این روش از سرقت اطلاعات جلوگیری می‌کند. اثر انگشت یا اسکن عنبیه چشمتان، اثبات می‌کند که شما مالک داده‌های دریافتی هستید.

سپس می‌توانید از همان دستگاه برای تأیید هویت خود در نقاط مختلف مسیر (فرودگاه، هتل و غیره) استفاده کنید. هر شرکت یا سازمانی که از هویت دیجیتالی خود استفاده می‌کند، می‌تواند داده‌ها را با استفاده از بلاک چین اعتبار سنجی کند. هرچه اپلیکیشن، به دفعات بیشتری مورد استفاده قرار بگیرد، اشخاص ثالث اعتماد بیشتری به هویت دیجیتالی ذخیره شده در “Civic” خواهند داشت.

همان‌طور‌که مشاهده می‌کنید، توکن سی‌وی‌سی به روشی کار می‌کند که چیزی بیش از یک پول باشد. همچنین، پلتفرم سی‌وی‌سی، بیت کوین، اتریوم یا نئو را برای استفاده از سرویس‌های آن‌ها نمی‌پذیرد. البته هر معامله به مقداری اتر نیز احتیاج دارد؛ زیرا این معاملات در بلاک چین اتریوم ساخته شده و ماینرها باید دستمزد بگیرند.

توکن امنیتی و توکن سهام یا کمکی

در پایان تعریفمان از توکن، بیایید به چند نوع مختلف از توکن‌ها نگاهی بیندازیم. توکن‌ها به‌عنوان توکن امنیتی یا دارایی، توکن پرداختی، توکن سهام و توکن کمکی شناخته می‌شوند.

در فوریه 2018، قانون‌گذاران مالی سوئیس، “FINMA”، دستورالعمل‌هایی را منتشر کرد که مشخص می‌کنند، توکن‌های امنیتی یا دارایی، کمکی یا پرداختی چه هستند. این تعاریف، در بررسی قانونی بودن توکن‌ها، به آن‌ها کمک می‌کرد.

• توکن‌های امنیتی (Security Tokens): بیشتر توکن‌های صادر شده توسط آیکو (ICO)، توکن‌های امنیتی هستند. شخصی که آن‌ها را خریداری می‌کند با انتظار سود پول خود را در آیکو سرمایه‌گذاری می‌کند. طبق قوانین سوئیس، با این اوراق مانند اوراق بهادار سنتی رفتار می‌شود.

• توکن‌های سهام (Equity Tokens): این توکن، نشان‌دهنده سهام یک شرکت یا مقداری سهام از شرکتی که توکن را صادر کرده است. بااین‌حال، تعداد کمی از شرکت‌ها چنین آیکوهایی را امتحان کرده‌اند زیرا راهنمایی‌های نظارتی زیادی در مورد قانونی و غیر قانونی بودن آن‌ها وجود ندارد.
• توکن‌های کمکی (Utility Tokens): به توکن‌های کمکی، توکن‌های کاربردی نیز گفته می‌شود. از آن‌ها برای دسترسی مردم به یک محصول یا خدمات استفاده می‌شود. این توکن‌ها، نادر هستند؛ زیرا انتظار می‌رود بیشتر توکن‌ها بر اساس عرضه محدودشان ارزش کسب کنند.
• توکن‌هایپرداختی (Payment Tokens): توکن‌های پرداخت هدفی جز پرداخت هزینه کالاها و خدمات ندارند.

خلاصه آنچه در بالا خواندید:

اکنون باید متوجه شده باشید که وقتی کسی «کوین» دیجیتال و «توکن» دیجیتال می‌گوید، منظورش چیست؟ آنقدرها هم گیج‌کننده نبود، نه؟

پس از خواندن مطلب ما، باید تعریف ساده هر دو سکه و توکن را بدانید: سکه‌ها، بومی بلاک چین خودشان‌اند. درحالی‌که، توکن‌ها روی بلاک چین‌ های دیگری مانند اتریوم، نئو یا ویوز ساخته شده‌اند.

همچنین باید متداول‌ترین کاربردها را برای سکه‌ها و توکن‌ها بدانید. سکه‌ها اغلب به‌عنوان پول استفاده می‌شوند. بااین‌حال، برخی از سکه‌ها کاربردهای دیگری نیز دارند؛ استفاده برای سوخت برنامه‌های کاربردی، استفاده به‌عنوان سهام (Stack) برای تأیید معامله در شبکه یا استفاده برای سوخت‌رسانی معاملات هوشمند و معاملات توکن.

در عین حال، توکن‌ها هدف دیگری دارند. اگر آن‌ها برای استفاده در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (dApp) ایجاد شده باشند، هدف آن‌ها به خود برنامه بستگی دارد. در برخی موارد، آن‌ها برای ویژگی‌هایی مانند حق رأی دادن استفاده می‌شوند.

در موارد دیگر، آن‌ها برای معاملات در برنامه‌های غیرمتمرکز (مانند سی‌وی‌سی) یا پاداش دادن به کاربر مانند هزینه‌های تخفیف‌دار (مشابه توکن بایننس) استفاده می‌شوند.

برای شما مثال‌های زیادی از هر دو کوین و توکن آوردیم تا به شما کمک کند، درک روشنی از منظور ما از هر اصطلاح را پیدا کنید.

بنابراین، اکنون‌که از تعریف سکه و تعریف توکن مطلع شدید، به رمزنگاری‌های موردعلاقه خود فکر کنید … آیا آن‌ها کوین هستند یا توکن؟ اگر مطمئن نیستید، از ما بپرسید.

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

توکن ارز دیجیتالی است که خودش بلاک چین مستقل ندارد. اگر این تعریف برای شما نامفهوم است، نگران نباشید و این مقاله را تا پایان دنبال کنید. در این مقاله ابتدا با بیانی کاملاً ساده توضیح می‌دهیم که تفاوت کوین و توکن در بازار ارزهای دیجیتال چیست و سپس مزیت‌های ایجاد یک توکن به‌جای بلاک چین اختصاصی را بررسی می‌کنیم. همچنین چگونگی ذخیره‌سازی توکن‌ها در کیف پول‌ها را توضیح داده و در پایان انواع دسته‌بندی توکن‌ها را نام می‌بریم.

توکن چیست؟

توکن یک سخت افزار بسیار کوچک بوده که برای ورود کاربر یک سرویس رایانه ای به سامانه به کار برده می شود. در واقع یک دستگاه فیزیکی بوده که در اختیار کاربران قرار داده می شود تا به راحتی بتوانند برای استفاده از یک سیستم کامپیوتری هویت آنها تشخیص داده شود. از توکن امنیتی، به صورت الکترونیکی استفاده می شود. معمولا از توکن می توان برای رمز عبور معمولی برای احراز هویت مشتری استفاده کرد. به عبارت دیگر از توکن به عنوان یک کلید الکترونیکی برای دسترسی استفاده می شود.

از برخی از توکن ها برای کلیدهای رمزنگاری همچون امضای دیجیتال و اطلاعات بیومتریک همچون اثر انگشت استفاده می شود. این دسته از توکن ها مجموعه ای از چند کلید هستند که برای وارد کردن شماره شخصی و شروع برنامه توکن جهت انجام عملیات ایجاد رمز عبور استفاده می شود. طراحی این توکن ها به صورت ارتباط USB و بلوتوث است که این نوع روش ها در انتقال کلید رمز تولید شده به سیستم انجام می شود. در حال حاضر سازمان املاک و اسناد کشور، کانون سردفترداران، بانک ها برای شناسایی افراد و مشتریان از راه دور از توکن استفاده می کنند.

توکن‌ها انواع مختلفی دارند که در این طبقه‌بندی گنجانده می‌شوند که شامل:

توکن‌های امنیتی

این نوع از توکن‌ها بیانگر یک دارایی مانند مشارکت در منابع فیزیکی، شرکت‌ها، جریان‌های درآمدی و یا حق دریافت سود سهام است به لحاظ عملکرد، این توکن‌ها شبیه به سهام، اوراق قرضه یا مشتقات هستند.

توکن‌های کاربردی

این دسته از توکن‌ها، دسترسی به کالا‌ها و خدمات یک پروژه خاص را فراهم می‌کند. همچنین می‌توان از آن‌ها به عنوان نوعی تخفیف یا دسترسی ویژه به کالا و خدمات یک پروژه استفاده کرد.

توکن‌های پرداختی (کریپتوکارنسی‌ها)

معمولاً توکن‌های تفاوت کوین و توکن چیست؟ این دسته، هیچ کارکرد یا ارتباطی با پروژه‌های توسعه‌ای دیگر ندارند. در حالت کلی، هدف کریپتوکارنسی‌ها ذخیره‌ی ارزشی است (مانند پول نقد و طلا) که از طریق آن امکان خرید، فروش و سایر تراکنش‌های مالی فراهم می‌شود. این ارز‌ها قصد دارند تا کارکردی مانند دلار و یورو داشته باشند، با این تفاوت که تحت حمایت دولت و یا هیچ نهاد دیگری نباشند.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

در فضای نوظهور و رو به رشد کریپتوکارنسی‌ها، رواج اصطلاحات جدید منجر به سوءبرداشت‌های اشتباهی از این مفاهیم شده است. بنا به تعریف، ارز (کارنسی) یک وسیله مبادله، واحد شمارش و یا ذخیره کننده ارزش است. بیت کوین نیز تمامی این ویژگی‌ها را داراست، درنتیجه انتخاب نام “کریپتوکارنسی” برای آن توجیه دارد. اما پس از موفقیت بیت کوین، تمامی کوین‌ها و توکن‌هایی که به طور انبوه تولید شدند “کریپتوکارنسی” نام گرفتند با این‌وجود که بسیاری از آن‌ها ویژگی‌های لازم را نداشتند. بنابراین، تفاوت کوین و توکن چیست که به تفاوت کوین و توکن چیست؟ اشتباه مترادف هم به کاربرده شدند.

اما کوین چیست؟

کوین، پولی دیجیتال است که با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری ایجادشده و ارزش را در طول زمان ذخیره می‌کند. کوین درواقع یک معادل دیجیتالی پول است که بیت کوین مشهورترین نمونه آن است. بیت کوین، مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین است (دفتر کلی عمومی که در آن‌همه تراکنش‌ها قابل رویت‌اند). در این زنجیره داده‌ها به طور جمعی ذخیره و بین شرکت‌کنندگان شبکه بلاک چین به اشتراک گذاشته می‌شوند. تکنولوژی بلاک چین، شفافیت را تضمین می‌کند و احتمال کلاهبرداری نیز را کاهش می‌دهد. برخی از کوین‌ها مبتنی بر پروتکل اصلی بیت کوین هستند مثل لایت کوین و برخی دیگر بر روی بلاک چین فعالیت می‌کنند مانند ارز ریپل و مونرو. توجه داشته باشید که کوین‌ها برای انجام کاری فراتر از عملکرد پول در نظر گرفته نشده‌اند. کوین‌ها دارای ویژگی‌های مشابهی با پول هستند:

مشخصه‌های اصلی کوین‌ها عبارتند از:

• به بلاک چین باز عمومی متصل‌اند: به هرکسی این امکان داده می‌شود تفاوت کوین و توکن چیست؟ که به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.
• قابلیت ارسال، دریافت و استخراج دارند.

از کوین‌ها در چه مواردی استفاده می‌شود؟

معمولاً از کوین‌های دیجیتالی به عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود. نمونه‌ای از این کوین‌ها، همان ارز دیجیتال بیت کوین، لایت کوین و مونرو است. غالبا کوین‌ها، هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. از موارد استفاده کوین‌ها می‌توان به چند مورد زیر اشاره کرد:

• برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از کوین‌ها، ارزشی را دریافت و ارسال کنید)
• به عنوان یک ذخیره کننده ارزش (می‌توان آن‌ها را ذخیره و بعداً با کالا یا ارزی دیگر مبادله کرد)
• یک نوع “واحد” محسوب می‌شود (می‌توانید کالاها یا خدمات را براساس آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

برای مثال، می‌توان از بیت کوین برای پرداخت کالا و خدمات در سراسر اینترنت و بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کرد. شما می‌توانید این ارز دیجیتال را برای مدت‌زمان طولانی ذخیره و بعداً آن را با چیز دیگری که ارزشش برابر است معاوضه کنید. به غیر از استفاده‌های پولی، بیت کوین هیچ کاربرد دیگری ندارد. اما کوین‌های دیجیتالی دیگری نیز وجود دارند که دارای ویژگی‌های بیشتری هستند. برای مثال:

• اتریوم (ETH) برای انجام معاملات بر روی شبکه Ethereum استفاده می‌شود (به عنوان سوخت تراکنش‌ها). بر روی شبکه Ethereum می‌توان توکن ایجاد کرد، اما برای ارسال یک توکن همچنان به ارز دیجیتال اتریوم نیاز است که این‌ها هزینه‌های ماینینگ را تامین می‌کنند (به کامپیوترهایی پرداخت می‌شوند که در شبکه اتریوم به تائید تراکنش‌ها مشغول‌اند).
• در اختیار داشتن مقادیری از ارز دیجیتال دش (DASH) نیز به کاربران این امکان را می‌دهد تا در خصوص تصمیمات مهم شبکه Dash رای دهند.

اگر ایده‌ای برای به روزرسانی شبکه DASH مطرح شود، کسانی که به اندازه معین‌شده دش در اختیاردارند، می‌توانند روی دهند که آیا این به‌روزرسانی باید رخ دهد یا خیر. این حق روی به دارندگانش این امکان را می‌دهد تا در خصوص چگونگی تحقق این پروژه حرفی برای گفتن داشته باشند.

منشا ایجاد توکن ها چیست؟

برای ایجاد هر توکن، می توان از هر پلتفرمی که از قراردادهای هوشمند و زبان برنامه نویسی سطح بالا، تشکیل شده است استفاده کرد. در حال حاضر بیشتر از 80 درصد از توکن های بازار بر روی پلتفرم اتریوم، بارگزاری شده است. بعد از اتریوم، می توان به بایننس چین، ایاس، کازماس، تزوس و ترون اشاره کرد.

در واقع برای ایجاد یک توکن، باید از زبان های برنامه نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم بلاک چنی آن را ارائه می کند، قراردادهای هوشمند توکن خود را ایجاد کرد و یا با استفاده از ابزارهای موجود، آن را در بلاک چین باید پیاده سازی کرد.

ساخت توکن زمان چندانی لازم نداشته و می توان در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار پایین آن را انجام داد. اما نباید فراموش کرد که تنها ایجاد توکن، به خودی خود نمی تواند ارزشمندی را تضمین کند.

متاسفانه راحتی ایجاد توکن می تواند دردسرساز باشد، چرا که شرایطی را ایجاد می کند که کلاهبرداران توکن هایی را ایجاد کنند که هیچ ارزشی ندارد. برای اینکه یک توکن ارزش کسب کند باید آن را در یک پروژه کاربردی استفاده کرد و یا اینکه در صرافی های بسیار معتبر آن را اضافه کرد که کار چندان ساده ای نیست.

در حال حاضر بیش از 90 درصد از توکن هایی که در بازار وجود دارند، کاربرد خاصی نداشته و برای پرکردن جیب توسعه دهندگان عرضه می شوند. به ئعنوان مثال در سال 2017، پروژه های کلاهبرداری بسیاری وارد بازار شد که هر یک با پیش فروش توکن های خود به سرمایه گذاران ناآگاه چند میلیون دلار پول کلاهبرداری کردند. در صورتی که در سال 2018، همه آن توکن ها به فراموشی سپرده شد و هرگز نتوانست به قیمت اولیه خود برگردد.

چرا باید از توکن استفاده کرد؟

مهم ترین مزیتی که باعث می شود از توکن استفاده کرد، صرفه جویی در هزینه و زمان است. اکثر پروژه هایی که می خواهند کار روی شبکه و بلاک چین خود را انجام دهند، در ابتدا بودجه و سرمایه لازم برای انجام چنین کاری را ندارند. این افراد می توانند در ابتدای کار از بلاکچین هایی استفاده کنند که بر روی اتریوم پیاده سازی شوند. از این طریق می توانند سرمایه خصوصی و عمومی خود را به صرافی ها اضافه کنند و از این طریق به سرمایه و زیمان بندی مورد نظر خود دست یایند.

البته باید این نکته را در نظر داشت که در برخی از موارد اصلا نیازی به ساخت بلاکچین جداگانه برای پروژه نبوده و پروژه می تواند از امنیت بالای بلاکچین میزبان استفاده کند.

به عنوان مثال پروژه چین لینک در حال حاضر به خوبی کار می کند و با تیم های بزرگی قرار داد دارد، اما از توکن آن یعنی لینک بر روی اتریوم قرار دارد.

در حال حاضر پروژه دیگری که از بلاکچین اتریوم استفاده می کند، تتر است. این استیل کوین برای حفاظت از سرمایه گذاران در مقابل نوسانات ساخته شده است و قیمت آن با داشتن پشتوانه دلاری، همیشه یک دلار است. به همنی خاطر توکن های خود را بر روی چندین بلاکچین امن عرضه کرده است که نیازی به ایجاد بلاکچین خصوصی نیست.

کیف پول‌های توکن‌ها

هر توکن می‌تواند روی تمام کیف پول‌ها و آدرس‌های بلاک چین میزبان ذخیره و منتقل شود. برای مثال، یک توکن اتریومی مانند چین لینک یا تتر را می‌توانید روی کیف پول و آدرس‌های اتریوم ذخیره کنید. به‌بیان ساده، با داشتن یک کیف پول و یک آدرس اتریوم می‌توانید تمام توکن‌های مبتنی بر آن را ذخیره کنید. تتر می‌خواهید؟ آدرس کیف پول اتریوم خود را بدهید. چین لینک می‌خواهید؟ بازهم آدرس کیف پول اتریوم خود را بدهید.

در مورد بلاک چین‌های دیگر مانند ترون، بایننس چین، ایاس و تزوس هم به همین صورت توکن‌ها روی کیف پول‌های هر کوین ذخیره می‌شوند. البته در بلاک چین‌های جدید مانند پولکادات و اولنچ این امکان وجود دارد که توکن‌ها روی کیف پول‌های اختصاصی با آدرس‌های متفاوت هم ذخیره شوند.

مرکز آموزشی و کارآفرینی خوارزمی در مسیر یادگیری مهارت های حرفه ای، پیشرفت شغلی، کارآفرینی و توسعه کسب و کار با بهره مندی از دانش و تجربه اساتید متخصص و دارا بودن کادری مجرب در کنار فراهم آوردن محیطی پویا با امکانات روز آموزشی، با افتخار در کنار شما خواهد بود. امیدواریم بتوانیم نقش و سهمی موثر در آینده، جایگاه شغلی و اجتماعی شما مردم کشور عزیزمان ایران داشته باشیم و رسالت اجتماعی خود را به نحو احسن ایفا نماییم.

توکن و کوین (token vs coin): تفاوت در چیست؟

امروز، ما موضوعی را بررسی می‌کنیم که اغلب افرادی را که در حوزه ی ارزهای دیجیتال تازه کار هستند گیج می‌کند. گاهی اوقات افراد از واژه “coin” برای اشاره به آنچه دیگران “token” می‌نامند و از “token” برای اشاره به آنچه دیگران با عنوان “coin” استفاده می‌کنند، استفاده می‌نمایند.

برخی از افراد از هر دو نام برای اشاره به تمام دارایی‌های دیجیتالی موجود استفاده می‌کنند. با این حال، تفاوت‌های بسیار زیادی بین سکه‌های رمزنگاری و توکن‌های رمزنگاری وجود دارد. بنابراین مهم است که بدانید آنها چیستند؟

کوین چیست؟

سکه دیجیتال (کوین) دارایی‌ای است که بومیِ بلاک چین خود می‌باشد. بیت کوین، لایت کوین یا اتر را در نظر بگیرید. هر یک از این کوین ها در بلاک چین مخصوص به خود وجود دارند. بنابراین ، برای روشن تر شدن مطلب:

بیت کوین بر روی بلاک چین بیت کوین اجرا و کار می‌کند.
اتر بر روی بلاک چین اتریوم اجرا و کار می‌کند.
NEO بر تفاوت کوین و توکن چیست؟ روی بلاک چین NEO اجرا می‌شود و کار می‌کند .

معاملات سکه‌های دیجیتالی می‌تواند از فردی به فرد دیگر انجام شود. با این حال ، هنگام ارسال و دریافت، هیچ سکه فیزیکی جابجا نمی‌شود. همه “کوین ها” به عنوان داده‌های یک پایگاه داده عظیم جهانی وجود دارند. این پایگاه داده (یا بلاک چین) تمام تراکنش‌ها را پیگیری می‌کند و توسط رایانه‌های سراسر جهان بررسی و تأیید می‌شوند.

نکته: قبل از ادامه خواندن این مطلب – اگر هنوز با فناوری بلاک چین آشنا نیستید، مقاله‌ی بلاک چین ما را بخوانید.
مهم است که قبل از درک تفاوت بین کوین و توکن ، بلاک چین را بفهمید!

چگونه از کوین استفاده می‌شود؟

کوین های دیجیتال عموماً همانند سکه های واقعی استفاده می‌شوند (به عنوان پول). می‌توانید به کوین هایی مانند بیت کوین ، لایت کوین و مونرو، درست مانند سکه های کیف پول یا قلک خود فکر کنید. اغلب، آنها هیچ هدف دیگری جز استفاده به عنوان پول و ایجاد سود ندارند.

از تفاوت کوین و توکن چیست؟ کوین ها برای موارد زیر استفاده می‌شود

برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از آنها مبلغی را بدهید و یا دریافت کنید).
به عنوان ذخیره ارزش (می‌توان آنها را ذخیره کرد و بعداً با چیزی مفید جایگزین کرد).
استفاده به عنوان واحد حساب (می‌توانید کالاها یا خدمات را با استفاده از آنها قیمت گذاری کنید).

بیایید از بیت کوین به عنوان مثال استفاده کنیم تا مطمئن شویم که جملات بالا را درک کرده اید. BTC می‌تواند برای پرداخت کالا و خدمات در سراسر اینترنت و در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز مورد استفاده قرار گیرد. می‌توانید آن را برای مدت طولانی ذخیره کنید و هیچ اتفاقی برای آن نمی افتد. همچنین می‌توانید بعداً آن را با چیزی با ارزشِ برابر عوض کنید.

به غیر از این استفاده‌های پولی، هیچ کاربرد دیگری برای بیت کوین وجود ندارد و صرفا از آن به عنوان پول استفاده می‌شود. با این حال ، برخی از کوین های دیجیتال (مانند Ether ، NEO و DASH) دارای ویژگی های بیشتری هستند و فقط به عنوان یک پول مفید نیستند.

مواردی از استفاده‌ی توکن و کوین ها غیر از مصارف پرداختی و مالی

•اتر (ETH) برای تقویت معاملات در شبکه اتریوم استفاده می‌شود. توکن ها می‌توانند بر روی اتریوم ساخته شوند. همچنین هزینه‌های استخراج را تأمین می‌کند (به رایانه‌هایی که تراکنش‌های شبکه اتریوم را تأیید می‌کنند پاداش می‌دهد).

• سود سهام NEO در کیف پول دیجیتالی مخصوصش واریز می‌شود. این سود با عنوان GAS شناخته می‌شود. توکن ها می‌توانند بر روی NEO ساخته شوند‌، درست مانند اتریوم. هنگام ارسال توکن در شبکه NEO، باید GAS را به عنوان هزینه تراکنش بپردازید. به همان روشی که Ether برای پرداخت هزینه Ethereum استفاده می‌شود.

•در نهایت، نگه داشتن مقدار کافی‌ای از Dash به کاربران اجازه می‌دهد تا در مورد تصمیمات مهم شبکه Dash رای دهند. اگر ایده ای برای ارتقاء شبکه DASH وجود داشته باشد، کسانی که دارای Dash کافی هستند می‌توانند تصمیم بگیرند که آیا ارتقا باید انجام شود یا خیر. این حق رأی به دارندگان DASH اجازه می‌دهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه نظر دهند.

نمونه هایی از کوین ها:

امروزه همه دارایی های دیجیتالی با ارزش بازار به عنوان کوین (سکه) تعریف می شوند. با این حال، همه سکه ها ارزش بازار بالایی ندارند. وب سایت Coinmarketcap بیش از 900 نمونه مختلف کوین را فهرست کرده است.

توکن چیست؟

توکن ها اغلب سکه های دیجیتال نامیده می شوند. اما این درست نیست و تفاوت عمده ای وجود دارد! توکن ها در بلاک چین های موجود ایجاد می‌شوند. در حقیقت، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج ترین پلتفرم توکن، بلاک چین اتریوم است. توکن هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته شده اند به عنوان توکن ERC-20 شناخته می‌شوند.

موارد دیگری مانند NEO ، Waves ، Lisk و Stratis وجود دارند. همانطور که در بالا ذکر شد، توکن های روی بستر اتریوم به عنوان توکن ERC-20 شناخته می‌شوند، اما NEO از توکن های معروف به توکن های NEP-5 استفاده می‌کند. هر کسی می‌تواند توکن سفارشی خود را در یکی از این سیستم عامل ها ایجاد کند.

نحوه ایجاد توکن ها:

در واقع به طرز شگفت آوری توانایی فنیِ کمی نیاز دارد. ما آن را به یک مبتدی توصیه نمی کنیم، اما برای کسی که تجربه برنامه نویسی کمی هم دارد، آنقدرها که فکر می‌کنید طول نمی‌کشد. با این حال ، توسعه دهنده ،باید برخی از کوین های بومی را برای آن بلاک چین هزینه کند.

به عنوان مثال ، اگر توکن در بستر Ethereum ایجاد می شود، سازنده باید مقداری Ether هزینه کند تا ماینرهای شبکه اعتبار تراکنش را تأیید کنند. مهم است که به خاطر داشته باشید که هزینه‌ها برای همه معاملات توکن در بلاک چین باید پرداخت شود، نه فقط برای ایجاد توکن.

بنابراین ، هر برنامه ای که بر روی اتریوم ساخته شده است، باید از کوین‌های اتر برای انتقال توکن‌های خاص برنامه از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین برنامه و کاربر استفاده کند. این همان چیزی است که معاملات کوین ها نیاز به پرداخت هزینه به کسانی که امنیت شبکه را پرداخت می کنند، دارد.

هدف از ایجاد توکن ها

اکثر توکن ها برای استفاده با برنامه های غیر متمرکز یا dApps وجود دارند. هنگامی که توسعه دهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چند واحد می‌خواهند بسازند و این توکن های جدید در هنگام ایجاد به کجا ارسال می‌شوند. پس از ایجاد ، اغلب از توکن ها برای فعال کردن ویژگی‌های برنامه ای که برای آنها طراحی شده اند، استفاده می شوند.

به عنوان مثال ، Musicoin توکنی است که به کاربران امکان می دهد به ویژگی های مختلف بستر Musicoin دسترسی داشته باشند. از جمله این ویژگی‌ها می‌تواند تماشای موزیک ویدئو یا پخش آهنگ باشد.

مزیت بزرگ ایجاد یک توکن:

از آنجا که توسعه دهنده dApp و توکن مجبور نیست بلاک چین خود را ایجاد کند، در وقت و منابع آنها صرفه جویی می‌شود. آنها می‌توانند در عین بهره مندی از امنیت بلاک چین بومی، از ویژگی‌های ارزهای رمزنگاری شده با برنامه خود استفاده کنند.

زمان تنها چیزی نیست که آنها را نجات می دهد. (اگر آنها بلاک چین و کوین خود را به جای dApp و توکن ایجاد می‌کردند، باید ماینرها را نیز برای تأیید تراکنش های خود پیدا کنند). برای ایجاد یک بلاک چین قوی که قابل حمله نیست، به ماینرهای زیادی نیاز است. بسیار منطقی است که بسیاری از رایانه‌ها روی یک بلاک مشترک که چندین برنامه می‌توانند روی آن کار کنند، فعالیت نمایند، تا هزاران بلاکچین ضعیف و عمدتا متمرکز وجود داشته باشد.

سپس می‌توانید از همان دستگاه برای تأیید هویت خود در نقاط مختلف مسیر (فرودگاه ، هتل و غیره) استفاده کنید.
هر شرکت یا سازمانی که از هویت دیجیتالی خود در آن استفاده می‌کنید، می‌تواند داده‌ها را با استفاده از بلاک چین تأیید کند.

پلتفرم Civic

هرچه بیشتر از برنامه استفاده شود، اعتماد شخص ثالث به هویت دیجیتالی ذخیره شده در Civic بیشتر می‌شود. توکن CVC برای معامله در خدماتی مرتبط با هویت استفاده می‌شود. برای پرداخت شناسه (بانک‌ها ، دولت‌ها و سایر منابع مورد اعتماد) برای انجام چک‌های مورد نیاز در ” Know your customer ” استفاده می‌شود.

سوابق این مورد در بلاک چین ذخیره می‌شود. برخی از CVCها نیز برای شما، کاربر ارسال می کنند. این امر برای تشویق استفاده از سیویک است زیرا شرکت‌هایی که نیاز به تأیید اسناد دارند، در نهایت باید از کاربران توکن بیشتری بخرند.
این موضوع باعث ایجاد اقتصادی می‌شود که در آن، همه برای مشارکت پاداش می‌گیرند.

همانطور که مشاهده می‌کنید ، توکن سیویک به گونه ای عمل می‌کند که فراتر از استفاده پولی است. همچنین ، پلتفرم Civic BTC ، ETH یا NEO را برای استفاده از خدماتِ آنها نمی پذیرد. (این فقط در مورد توکن CVC است). اما هر تراکنش به مقداری Ether نیز احتیاج دارد، زیرا بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده است و ماینرها باید برای انجام تراکنش‌ها پول پرداخت کنند.