تعریف ارز فیات

نمی‌دانم که قصد آنها تخریب کردن بیت کوین است [یا نه]، اما اینطور به نظر می‌رسد که قصدشان همین باشد.

ارزهای دیجیتال بانک‌های مرکزی قابلیت ترکیب انتقال وجه الکترونیک نظیر به نظیر با ویژگی‌های اقتصادی خاص ارزهای فیات را دارند. در این مطلب به بررسی کشورهایی می‌پردازیم که در حال کار روی این ارزها هستند.

ارزهای دیجیتال بانک‌های مرکزی یا به اختصار CBDC همانطور که از نامشان پیداست، نسخه دیجیتال یک ارز فیات دولتی هستند اما تفاوت این ارزها با پولی که در حساب بانکی قرار داشته و از آن برای انتقال وجه به روشی غیرفیزیکی استفاده می‌شود چیست؟

چرا دولت‌ها از ارز دیجیتال بانک مرکزی استفاده می‌کنند و کدام کشورها چنین پروژه‌هایی را راه اندازی کرده اند؟

CBDC چیست؟

CBDC نسخه دیجیتال یک ارز فیات دولتی است. این ارزها هم شبیه به کوین‌های باثبات هستند که با نسبت یک به یک با یک ارز فیات خاص گره خورده اند اما کوین‌های باثبات مثل تتر توسط نهادهای خصوصی اداره می‌شوند که پول نقد دولتی یا معادل آن را در حسابشان دارند. این شرکت‌ها دارایی‌هایی با ارزشی معادل ارزش کوین‌های تولید شده را در حساب خودشان نگه می‌دارند.

صندوق بین المللی پول (IMF)، ارزهای دیجیتال بانک مرکزی را به عنوان پولی تعریف می‌کند که:

• شکل و فرم دیجیتال دارد؛
• توسط بانک مرکزی یک کشور صادر شده است؛
• قرار است نقش یک پول قانونی را داشته باشد.

پول‌هایی مثل دلار یا پوند توسط بانک‌های مرکزی چاپ می‌شود اما پول فیزیکی که در کیف شما قرار دارد، شرط اول یعنی شکل و فرم دیجیتال را ندارد.

و پولی که به روش دیجیتال و از طریق بانک منتقل می‌کنید در اصل شامل یکسری سپرده الکترونیک است که با پشتوانه دارایی‌های بانک تجاری نگهداری می‌شود – 97 درصد از پولی که تحت اختیار مردم و کسب و کارهای معمولی در انگلیس قرار دارد، در اصل سپرده حساب‌های تجاری هستند.

بیت‌کوین، بزرگترین ارز دیجیتال جهان دو مورد از این شرایط را دارد: این ارز دیجیتال است و حالا در کشور السالوادور نقش پول قانونی را دارد اما بیت‌کوین ارتباطی با قسمت بانک مرکزی در نام "ارز دیجیتال بانک مرکزی" ندارد. بیت‌کوین توسط بانک مرکزی السالوادور صادر نشده – حتی اگر این بانک بیت‌کوین را به صورت انبوه ماین کند، این به معنای صادر شدن بیت‌کوین توسط این بانک نیست.

ارز دیجیتال بانک مرکزی چطور کار می‌کند؟

گاهی اوقات دولت‌هایی که ارز دیجیتال بانک مرکزی طراحی می‌کنند بلاک‌چین را فناوری بنیادی و پایه و اساس CBDC می‌دانند در حالی که در نهایت دولت‌ها بر دفتر کل کنترل و نظارت دارند. اما ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز بوده و هیچ قدرتی کنترل آنها را تحت اختیار ندارد.

روش‌های مختلفی برای طراحی ارز دیجیتال بانک مرکزی توسط دولت‌ها وجود دارد اما پروژه‌های اولیه نشان می‌دهد که ارزهای دیجیتال بانک‌های مرکزی بیشتر با هدف کار کردن روی والت‌های موبایلی طراحی می‌شوند یعنی مثل اپل پی یا گوگل والت.

در باهاما که اکتبر 2020 یک CBDC کامل راه اندازی کرد، بانک مرکزی ارزی به اسم Sand Dollar راه اندازی کرد درست به همان صورتی که دلار باهاما را صادر می‌کند. این بانک مرکزی یک دفتر کل از همه موجودی در گردش Sand Dollar دارد و با همکاری شرکت‌های خصوصی یک زیرساخت منطبق با KYC (قانون احرازهویت مشتریان) راه اندازی و از آن نگهداری می‌کند که ایده اصلی پشت پروژه‌های CBDC است. یعنی برای ارسال تراکنش در فروشگاه یا ارسال وجه به یک والت موبایلی دیگر، کافیست یک بارکد را با گوشی اسکن کنید.

چرا دولت‌ها به دنبال CBDC هستند؟

بانک تسویه حساب‌های بین‌المللی در گزارش سالیانه خودش سه دلیل اصلی را برای اوج گیری ارزهای دیجیتال دارای پشتوانه بانک مرکزی ذکر کرده: توجه ایجاد شده نسبت به بیت‌کوین و سایر ارزهای دیجیتال، تردیدهای شکل گرفته نسبت به کوین‌های باثبات و ورود شرکت‌های تکنولوژیکی بزرگ به این حوزه.

بانک مرکزی اروپا (ECB) هم به نگرانی‌های مربوط به قدرت گرفتن شرکت‌های تکنولوژیکی بزرگ در حوزه اقتصاد پرداخته مثل کوین باثبات Diem فیسبوک. در گزارش ماه ژوئن سال 2021 این بانک آمده دولت‌هایی که به دنبال عرضه ارز دیجیتال مخصوص بانک مرکزی خودشان نباشند ممکن است با مشکلات مهمی در سیستم اقتصادی و استقلال پولی خودشان روبرو شوند به ویژه از سمت شرکت‌های تکنولوژیکی بزرگی که به احتمال زیاد در آینده ارز مجازی خودشان را عرضه می‌کنند.

اما دلایل متعدد دیگری هم برای این نگرانی‌ها وجود دارد.

ارزهای دیجیتال بانک‌های مرکزی می‌توانند به سرعت بخشیدن توزیع پول در زمان بحران کمک کنند.

IMF در گزارش جولای 2021 خودش اعلام کرده که ارزهای دیجیتال بانک‌های مرکزی به همه گیری و شمول اقتصادی کمک می‌کنند چون با وجود آنها شهروندان نیازی به داشتن حساب بانکی برای اجرای تراکنش ندارند. این مسئله در کشورهایی مثل اندونزی که یک سوم جمعیت آنها به اقتصاد سنتی دسترسی ندارد اما احتمال اینکه اینترنت و موبایل در اختیار داشته باشند بیشتر است، اهمیت ویژه‌ای دارد.

Fan Yifei معاون بانک مرکزی چین در آوریل 2020 اعلام کرد که CBDC می‌تواند به کاهش استفاده‌های مجرمانه از پول کمک کند چون با پول فیزیکی امکان پیگیری فعالیت‌های اقتصادی وجود ندارد و جعل آن راحت تر انجام می‌شود.

مسترکارت هم که در زمینه تراکنش‌های الکترونیک فعالیت دارد برآورد می‌کند که هزینه‌های مدیریت پول نقد فیزیکی به اندازه یک و نیم درصد از درآمدهای ناخالص ملی کشورها را شامل می‌شود. در نتیجه کشورها در صورتی که بیشتر – و حتی نه به طور کامل – از ارزهای دیجیتال استفاده کنند، می‌توانند صرفه جویی زیادی انجام دهند.

چه کشورهایی در حال کار روی CBDC هستند؟

در حال حاضر یعنی آگوست 2021 (شهریور 1400) 81 کشور از جمله بعضی از قدرت‌های اقتصادی مثل اتحادیه اروپا در حال کار روی پروژه‌های CBDC هستند. این کشورها 90 درصد از تولید ناخالص جهانی را به خود اختصاص می‌دهند.

تا امروز تنها 5 مورد از این کشورها ارز دیجیتال بانک مرکزی خودشان را راه اندازی کرده اند. این کشورها همگی جزء جزایر کارائیب هستند یعنی: باهاما، سنت کیتس و نویس، آنتیگوا و باربودا، سنت لوسیا و گرنادا.

اکثر این کشورها – 32 کشور – هنوز در مرحله تحقیق قرار دارند. یعنی در حال بررسی عملکرد این ارزهای دیجیتال هستند و تصمیم گیری درباره استفاده از CBDC. از جمله این کشورها می‌توان به آمریکا اشاره کرد که ظاهراً تحقیقاتی درباره دلار دیجیتال در دست دارد. همچنین دولت‌ها در حال مطالعه پیامدهای امنیتی استفاده از ارزهای دیجیتال بانک مرکزی هستند.

16 کشور هم در فاز توسعه قرار دارند یعنی در حال پیاده سازی طرح‌های اثبات مفهوم و اجرایی کردن مطالعاتشان هستند.

در آوریل 2021، بانک ژاپن اولین مرحله از مطالعه امکان پذیری رونمایی از ین دیجیتال را شروع کرد که حدود یک سال زمان می‌برد. کره جنوبی هم با جدیت این طرح‌ها را دنبال می‌کند و قرار است CBDC این کشور در آگوست 2021 وارد فاز پیاده سازی آزمایشی شود.

در حال حاضر 14 کشور در مرحله آزمایش هستند یعنی یک ارز دیجیتال با پشتوانه بانک مرکزی خودشان راه اندازی کرده اند و در حال آزمایش آن در دنیای واقعی هستند.

در حال حاضر مهم ترین طرح آزمایشی این حوزه یوآن دیجیتال چین است که در بیش از 70.75 میلیون تراکنش مورد استفاده قرار می‌گیرد که ارزش آنها تا ژوئن 2021 به 34 و نیم یوآن (5 میلیارد دلار) می‌رسید. چین میلیون‌ها یوآن دیجیتال را بین شهروندانش ایردراپ کرده تا این ارز دیجیتال را امتحان و نسبت به آن توجه و اشتیاق ایجاد کند.

کرون الکترونیک سوئد هم در آوریل 2021 وارد فاز آزمایشی شد اما درباره این پروژه اطلاعات زیادی در دست نیست. کامبوج از جولای 2020 در حال تست CBDC خودش بوده و همه کاربرانی که شماره تلفن کامبوجی داشته باشند می‌توانند وارد این طرح شوند.

یکی دیگر از طرح‌های آزمایشی CBDC، ارز الکترونیک گریونا اوکراین است که در آگوست 2021 آزمایش‌های واقعی آن اجرایی شده است. در ژانویه 2021، بانک مرکزی اوکراین قراردادی با بنیاد توسعه استلار امضا کرد – سازمانی که ارز دیجیتال استلار (XLM) را راه اندازی کرده – اما هنوز اعلام نشده که از CBDC این کشور روی بلاک‌چین استلار استفاده می‌شود.

آینده ارزهای دیجیتال بانک‌های مرکزی

در میان مدت، کشورهای بیشتری ارزهای دیجیتال بانک مرکزی خودشان را راه اندازی می‌کنند و چین هم پیشگام این حوزه است.

چین، قصد دارد در بازی‌های المپیک زمستانی 2022 ارز دیجیتال خودش را رونمایی کند اما بعضی از سناتورهای آمریکایی ورزشکاران این کشور را از دریافت یا استفاده از یوآن دیجیتال منع کرده اند چون امکان استفاده از آن برای نظارت بر اقدامات کاربران در سطح بی سابقه‌ای وجود دارد.

نگرانی‌های موجود بر سر مسائل حریم خصوصی کاربرانی که از ارز دیجیتال دولتی استفاده می‌کنند روزبروز بیشتر می‌شوند. بعضی از حامیان ارزهای دیجیتال دولتی آنها را راهکاری برای حفاظت هر چه بیشتر از حریم خصوصی کاربران می‌دانند. در ژوئن 2020، یکی از مدیران بانک مرکزی اتحادیه اروپا اعلام کرد که یوروی دیجیتال نسبت به کوین‌های باثبات خصوصی از نظر حفاظت از حریم خصوصی کاربران امنیت بیشتری دارد چون به گفته او ذخیره، مدیریت یا درآمدزایی از داده‌های کاربران برای این نهاد هیچ منفعت مالی ندارد.

اما دیگران نسبت به پیامدهای استفاده از ارزهای دیجیتال دولتی برای حریم خصوصی کاربران اعلام نگرانی کرده اند چون با استفاده از این سیستم دولت‌ها می‌توانند یک دید جامع نسبت به جریان گردش پول پیدا کنند. Mu Changchun مدیر طرح تحقیقاتی ارز دیجیتال در بانک People چین اخیراً اعلام کرد که میزان ناشناس ماندن کاربران با این ارز دیجیتال بسیار محدود است و می‌توان تراکنش‌های کوچک را از طریق شماره تلفن کاربران پیگیری کرد و برای پرداخت‌های کلان تر هم نیاز به طی کردن مراحل KYC وجود دارد.

در آمریکا، قانونگذاران محافظه کار اعلام کردند که یوآن دیجیتال چین می‌تواند باعث گسترش طرح‌های نظارتی این کشور و اجرایی شدن نظم دلخواه حزب کمونیست شود. به گفته Tom Emmer یکی از اعضای کنگراه آمریکا، CBDC در صورتی مفید است که "آزاد، بی نیاز به کسب مجوز و خصوصی" باشد.

ارز فیات

ارز فیات

پول فیات ارز دولتی یک کشور است که پشتوانه ی فیزیکی مانند طلا و نقره ندارد، بلکه پشتوانه ی آن دولتی است که آن را صادر کرده است. ارزش پول فیات از ارتباط میان عرضه و تقاضا و ثبات دولت حاصل شده و به ارزش کالای فیزیکی، مانند ارزش پول، وابسته نیست. بیشتر ارزهای کاغذی مدرن مانند دلار امریکا، یورو و دیگر ارزهای مهم همگی پول فیات هستند.

فیات ریشه در زبان لاتین دارد و به معنی حکم “باید بشود” و یا “بگذار که بشود” است.

نکات کلیدی

پول فیات ارزشمند است فقط بدلیل این که دولت ارزشش را حفظ میکند و به واسطه این که دو طرف در یک تراکنش ارزش آن را می پذیرند.

ارز فیات

در طول تاریخ، دولت ها سکه های خود را از کالاهای فیزیکی ارزشمند مانند طلا و نقره میساختند و یا پول کاغذی چاپ میکردند که در ازای آن سکه های طلا و نقره قابل دریافت بود. اما پول فیات این گونه تعریف نشده که ما به ازای آن مقدار معینی کالای ارزشمند و یا فلزات گرانبها دریافت شود.

بیشتر ارزهای مهم دنیا، مانند دلار امریکا، پول فیات هستند.

از آنجا که پول فیات با ذخایر فیزیکی مانند ذخایر ملی طلا یا نقره ارتباطی ندارد، باعث می شود ارزش خود را به دلیل تورم از دست بدهد و یا حتی در صورت افزایش تورم، کاملا بی ارزش شود. اگر مردم اعتماد خود نسبت به پول ملی را از دست بدهند، پول ارزش خود را از دست خواهد داد. البته که این با پولی که طلا پشتوانه ی آن است، متفاوت است؛ برای مثال، طلا به دلیل استفاده شدن در جواهرات و تزئینات و همچنین تولید دستگاه های الکترونیکی، رایانه و وسایل نقلیه هوافضا دارای ارزش ذاتی است.

در گذشته در تاریخ امریکا، ارز این کشور پشتوانه ی طلا داشت (و حتی گاهی نقره). دولت فدرال با تصویب قانون بانکداری اضطراری سال 1933، اجازه نامه ی شهروندان در مبادله ارز با طلای دولت را لغو کرد، هنگامی که امریکا اجازه ی دادن طلا به کشورهای خارجی در ازای گرفتن دلار امریکا را لغو کرد، پشتوانه این ارز به طور کامل در سال 1971 حذف شد. از آن زمان تا به حال دلار امریکا، همانگونه که رویش هم چاپ شده، تنها پشتوانه ی “ایمان و اعتبار” دولت امریکا” را دارد و به عنوان ارز رایج برای کلیه بدهی ها، دولتی و خصوصی چاپ میشود. از این رو، دلار آمریکا قانونا فقط ابزار رفع بدهی محسوب می شود و هیچ گونه ارزش اعتباری مرتبط با طلا، نقره و غیره ندارد.

پول فیات ارز خوبی محسوب می شود در صورتی که بتواند نقشهایی را که اقتصاد یک کشور در واحد پولی خود به آن نیاز دارد، اجرا کند: این ارز همچنین، فواید خوبی برای دولت ها از طریق ایجاد ارزش حبابی فراهم می کند.

اعتبار صرافی کریپتولند

پول فیات در قرن بیستم تا حدودی معروف شد زیرا دولت ها و بانک های مرکزی به دنبال قطع ارتباط اقتصاد خود از فراز و نشیب های چرخه تجارت بودند. از آنجایی که پول فیات منبع ثابتی مانند طلا ندارد، دولت ها میتوانند کنترل بیشتری روی آن داشته باشند و اینگونه میتوانند متغیرهای اقتصادی مانند عرضه ی اعتبار، نقدینگی، نرخ بهره و سرعت پول را مدیریت کنند. به عنوان مثال، فدرال رزرو آمریکا وظیفه ی پایین نگه داشتن بیکاری و تورم را با این ابزار دارد.

با این حال، بحران وام و به دنبال آن سقوط مالی سال 2007 ، این باور را ایجاد کرد که بانک های مرکزی می توانند با تنظیم عرضه ی پول، مانع از سقوط و رکودهای جدی شوند. به طور مثال یک ارز مرتبط با طلا ثبات بیشتری دارد زیرا منبع طلا محدود است. اما به دلیل عرضه ی نامحدود پول فیات، امکان ایجاد حباب در این ارز وجود دارد.

دولت آفریقایی زیمبابوه نمونه ای از بدترین حالت تورم در دهه ی اول سال 2000 را ارائه داد. در پاسخ تعریف ارز فیات به مشکلات جدی اقتصادی، بانک مرکزی کشور شروع به چاپ پول با سرعتی عجیب کرد. این چاپ زیاد منجر به تورم اقتصادی شدیدی شد که در سال 2008 بین 230 تا 500 میلیارد درصد بود. قیمت ها به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرد و خریداران مجبور شدند برای خرید مایحتاج ساده، با سبدها و ساک های پر پول به فروشگاه بروند. هنگامی که تورم در بالاترین مقدار بود، ارزش یک تریلیون دلار زیمبابوه تنها 40 سنت به دلار آمریكا بود.

فیات به معنای “بگذار انجام شود” است. ارز رمزنگاری شده به “یک ابزار غیرمتمرکز و دیجیتال مبادله ای که توسط رمزنگاری اداره می شود.” دلالت دارد. هردوی اینها ارز هستند اما چندین تفاوت با یکدیگر دارند:

پول فیات همان پول رایج است که دولت از آن حمایت میکند. این ارز میتواند مانند دلار کاغذی و یا به طور الکترونیکی و به صورت کارت های اعتباری، پی پال و غیره باشد. دولت عرضه آن را کنترل میکند و میتوان با استفاده از آن مالیات خود را پرداخت کرد.

ارز رمزنگاری شده یک وجه رایج نیست و از طرف دولت و یا بانک پشتیبانی نمیشود. (این ارز غیرمتمرکز و جهانی است.) شکل آن بیشتر شبیه اعتبار بانکی است که در بانک وجود دارد. (این ارز دیجیتال است اما توسط بانک و یا دولت پشتیبانی نمیشود.) یک الگوریتم عرضه ی آن را کنترل میکند و شما می توانید با ارز رمزنگاری شده خرید کنید اما نمیتوانید با آن مالیات بپردازید. (و البته که باید برای آن هم مالیات بپردازید.)

قانون سکه ی سال 1965، به طور خاص، بخش 31 امریکا 5103 با عنوان “پول رایج” می گوید: سکه و ارز امریکا (از جمله اسکناس های ذخیره شده فدرال و اسکناس های منتشر شده از بانکهای ذخیره فدرال و بانکهای ملی) پول رایج قانونی برای کلیه بدهی ها، عوارض عمومی، مالیات ها و حقوق، هستند.

برای اهداف مالیاتی فدرال، پول مجازی هم به عنوان دارایی محسوب می شود. اصول مالیاتی عمومی قابل اعمال در معاملات ملکی در معاملات ارز مجازی هم اعمال می شود.

در مواقع تورم زیاد، مردم باید بتوانند ثروت خود را به واحدی با ثبات بیشتر تبدیل کنند و یا با پایین آمدن ارزش پول فیات، سرمایه ای عظیم را از دست بدهند. اینجا ارزش ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین مشخص میشود. از آنجا که هیچ بانک مرکزی یا دولتی برای تغییر سیاست پولی بیت کوین وجود ندارد، این ارز دیجیتال به عنوان فرار از پول متمرکز به کار میرود و می تواند کمکی به سیاست های پولی ضعیف باشد.

با اینکه امروزه به خاطر تراکنش های طولانی مدت و نوسانات زیاد بیت کوین هنوز این نقش را ندارد، اما ممکن است که در آینده ای نزدیک و به خاطر تورم زیاد، مردم همه ی دارایی خود را تبدیل به بیت کوین کنند، همانگونه که امروزه همگی در پی خرید طلا هستند. تا زمانی که بیت کوین به ثبات برسد و قیمتش ثابت شود، سکه های باثبات دیگری مانند تتر،همچنان ارزشمند خواهند ماند. از آنجا که تتر به دلار امریکا متصل است، روشی کارآمد برای کسانی است که از تورم رنج میبرند و به دنبال ارزی باثبات و دولتی میگردند.

ارز فیات همین اسکناس‌های کاغذی و سکه‌های فلزی است که روزانه در خرید و فروش‌ها از آن‌ها استفاده می‌کنیم، به عنوان پول رایج هر کشوری آن‌ها را می‌شناسیم و با آن‌ها سر و کار داریم. تا چند سال پیش پول فقط به همان شکل سکه و اسکناس وجود داشت و ماهیت آن فیزیکی بود. اما چند وقتی است که پول‌ها نیز دیجیتالی شده و شکل جدیدی به‌خود گرفته‌اند. حتماً این روزها در اخبار روز و شبکه‌های اجتماعی نام پول‌های دیجیتالی مانند بیت کوین را دیده و شنیده‌اید و در رابطه با تفاوت این پول‌های جدید با اسکناس‌ها و سکه‌های سنتی سوال‌هایی در ذهن‌تان شکل گرفته است.

در این مقاله، ما قصد داریم علاوه‌بر بررسی تاریخچه‌ی پیدایش پول‌های کاغذی، نگاهی نیز به تفاوت‌های آن با ارزهای دیجیتال بیاندازیم. با ما همراه باشید.

فهرست مطالب

ارز فیات یا همان پول بدون پشتوانه (Fiat Currency)،‌ واحد پولی کشورهاست. این ارز برخلاف باورهای رایج مردم که تصور می‌کنند پشتوانه‌ی آن طلا و نقره موجود در خزانه‌داری هر کشور است؛ پشتوانه‌ای ندارد.

فیات (Fiat) یک واژه با ریشه‌ی لاتین و به معنای “باید بشود” یا “بگذار بشود” است.

ارز فیات

اعتبار پول فیات بسته به ثبات اقتصادی کشور آن و میزان عرضه و تقاضای مردمی است. می‌توان گفت این ارزها اعتبار خود را از دولت چاپ کننده‌ی آن می‌گیرند.

ارز فیات هیچ ارزش فیزیکی ندارد و یک تکه کاغذ یا سکه است. این ارزها که همان اسکناس‌ها و سکه‌های رایج امروزی هستند؛ در سراسر جهان برای مبادلات اقتصادی و تجاری،‌ خرید و فروش کالا و سرمایه‌گذاری استفاده می‌شوند. این ارز جایگزینی برای استاندارد طلا و پول کالایی (کالایی اقتصادی که به‌جای پول استفاده می‌شود) بوده است.

مهم‌ترین مشکلی که ارزهای فیات دارند، امکان چاپ بدون محدودیت آن‌‌هاست که منجر به تولید بی‌رویه و افزایش تورم می‌شود.

در قرن یازدهم و در زمان سیچوآن در کشور چین، برای اولین بار تصمیم به چاپ پول‌های کاغذی گرفته شد. آن‌ها از این پول‌ها را برای خرید ابریشم، طلا و نقره استفاده می‌کردند.

سپس در دوره کوبلای خان یکی از نوادگان چنگیز مغول در قرن 13 سیستم، ارز فیات در سرزمین‌های تحت سلطه‌ی این پادشاه شروع به‌کار کرد. برخی از مورخان هزینه‌های بالای را‌ه‌اندازی این سیستم و ایجاد تورم پس از آن را، دلیل سقوط سلطنت کوبلای خان می‌دانند.

در قرن هفدهم برخی از کشورهای اروپایی مانند اسپانیا، هلند و سوئد، تصمیم به استفاده از ارز فیات گرفتند. اما این سیستم در کشور سوئد موفقیتی نداشت و سیستم مالی این کشور به استاندار نقره روی آورد.

در قرن‌های 18 و 19 به‌تدریج فرانسه و تمام مستعمرات آن و کشورهای آمریکای شمالی، شروع به استفاده از این سیستم پولی کردند.

اما مدتی بعد و در قرن بیستم، ایالات متحده مجدداً به سراغ پول کالایی رفت. این روند تا سال 1933 ادامه داشت. در این سال دولت مبادله‌ی پول‌های کاغذی با طلا و کالاهای دیگر را متوقف ساخت. در نهایت در سال 1971 میلادی، ر‌ئیس‌جمهور وقت ایالات متحده آمریکا پول‌های فیات را به‌طور رسمی جایگزین استاندارد طلا کرد. پس از این تصمیم استفاده از سیستم استاندارد طلا، در تمام کشورهای دنیا متوقف شد و ارز فیات جایگزین این سیستم سنتی شد.

دولت‌ها در گذشته از طلا به‌عنوان پشتوانه برای پول‌های کاغذی استفاده می‌کردند. در این سیستم با توجه به میزان اندوخته‌ی طلا در خزانه‌ی ملی هر کشور، امکان ورود ارز جدید و تغییر ارزش آن وجود داشت. به‌عبارت دیگر، دولت‌ها فقط متناسب با میزان دخیره‌ی طلا، می‌توانستند ارز جدید تولید و وارد چرخه‌ی اقتصادی کشور کنند و نمی‌توانستند با فاکتورهای اقتصادی دیگر بر روی ارزش پول تاثیر بگذارند.

اما پس از ورود ارز فیات به چرخه‌ی اقتصاد کشورها، مسئولین اقتصادی کنترل بیشتری بر روی میزان تولید ارز جدید و نحوه‌ی ارزش‌گذاری بر روی پول ملی کشور داشتند. این رویه در زمان بحران‌ها و شرایط مختلف اقتصادی، این امکان را به دولت‌مردان و بانک‌های مرکزی هر کشور می‌داد تا با کاهش یا افزایش ارزش پول شرایط را راحت‌تر کنترل کنند.

آن دسته از کارشناسان که موافق استاندارد طلا بودند؛ عقیده داشتند اگر اسکناس پشتوانه‌ی فیزیکی داشته باشد، ثبات بیشتری نیز خواهد داشت.

اما مخالفان استاندارد طلا معتقد بودند که خود فلز طلا نیز هیچ‌گاه ثبات قیمت ندارد و این عدم ثبات بر روی ارزش پول تاثیر منفی خواهد داشت.

ارزهای دیجیتال ماهیت فیزیکی ندارند و قابل رؤیت نیستند. این پول‌ها در بستر بلاکچین‌ فعالیت می‌کنند و در کیف پول‌های دیجیتالی ذخیره می‌شوند. ارز دیجیتال در دهه 90 میلادی به‌وجود آمد و با معرفی چند نمونه‌ی ناموفق مانند ای گلد و ریزور لیبرتی پا به عرصه‌ی اقتصاد جهان گذاشت. اما در سال 2009 محبوب‌ترین ارز دیجیتالی یا رمزارز جهان یعنی بیت کوین به دنیا معرفی شد و تحولی عظیم در دنیای ارزهای دیجیتال ایجاد کرد. بیت کوین و سایر رمزارزها دریچه‌ای تاره به سوی اقتصاد جهانی گشوده‌اند.

این ارزها تفاوت‌های عمده‌ای با اسکناس‌ها و سکه‌های رایج امروز جهان دارند. در ادامه به بررسی این تفاوت‌‌ها می‌پردازیم.

هرچند ارزهای دیجیتال در چند سال اخیر جایگاه مناسبی در اقتصاد جهانی پیدا کرده‌‌اند، اما هنوز هم ارز فیات رایج‌ترین سیستم مالی در دنیاست. دلار، پوند و یورو با توجه به کشورهای چاپ کننده‌ی آن‌ها که همگی اقتصادهای قدرتمندی دارند؛ هنوز مهم‌ترین رکن فعالیت‌های اقتصادی در گوشه و کنار دنیا هستند. این ارزها هرچند تاریخچه سفیدی ندارند و مشکلات فراوانی تا به اینجا برای کشورهای مختلف و اقتصاد آن‌ها ایجاد کرده‌اند، اما هنوز هم پذیرش عمومی بیشتری نسبت به ارزهای دیجیتالی دارند.

زمان زیادی لازم است تا مردم جهان به جای پول‌هایی که قابل لمس هستند، پول‌هایی که فقط کدهای نوشتاری‌اند را بپذیرند. اما آینده‌ی هر دوی این نظام‌های مالی در هاله‌ای از ابهام است و مشخص نیست در سال‌های بعد کفه‌ی ترازوی کدام یک از آن‌ها سنگین‌تر باشد و بتواند بازارهای مالی جهان را تسخیر کند.

رمزارز با ارزش ثابت یا Stablecoin چیست؟

یکی از مهمترین مزایای رمزارزها که منجر به محبوبیت فوق‌العاده آنها در سراسر جهان شده، ساختار غیرمتمرکز شبکه بلاک‌چین است. این ویژگی به ما امکان می‌دهد بدون نیاز به تایید یک مرجع ثالث، مثل یک بانک یا نهاد مالی، با هر کسی در هر جای دنیا تبادل مالی داشته باشیم. اما این پول جادویی در کنار تمام مزایای خود یک مشکل اساسی هم دارد. عدم وجود نهادهای نظارتی متمرکز باعث تحرک آزادانه‌تر و در نتیجه نوسانات شدید قیمت رمز ارزها می‌شود. این نوسانات گاه رو به بالا بوده و باعث خوشحالی ما می‌شوند. اما گاه یک سقوط ناگهانی می‌تواند ارزش دارایی‌های کاربران را در چند ساعت به کمتر از نصف برساند. این یکی از مهم‌ترین موانعی است که باعث تردید بسیاری از سرمایه‌گذاران در ورود به این بازار شده است.

به‌علاوه این مشکل باعث می‌شود مردم خیلی به رمز ارزها به‌چشم دارایی‌های قابل اعتماد و قابل جایگزین برای پول نقد در کاربردهای روزمره نگاه نکنند. به طور کلی، همه ما برای امنیت خاطر و امرار معاش خود توقع داریم بتوانیم ارزش سرمایه خود را تا یک هفته بعد پیش‌بینی کنیم. در مقایسه با ارزش نسبتا پایدار ارزهای فیات مانند دلار آمریکا یا دارایی‌های شناخته‌شده دیگر همانند طلا، اهمیت پیش‌بینی ناپذیری رمزارزها کاملا مشهود است. نوسانات قیمت ارزهای بی‌پشتوانه مانند دلار، تنها در بلندمدت ملموس است و مردم می‌توانند در کوتاه‌مدت روی ارزش دارایی‌های خود حساب کنند. اما قیمت رمزارزها معمولا به‌صورت روزمره و شدید در نوسان است.

به‌نظر می‌رسد راه‌حل این مساله، ترکیب مزایای ارزهای فیات و دارایی‌های سنتی و قابلیت‌ها و کاربردهای رمزارزها باشد. این دقیقا همان‌کاری است که Stablecoinها یا رمزارزهای با ارزش ثابت انجام می‌دهند. در این نوع از رمزارزها، با هدف ثبات در قیمت ارزش دارایی دیجیتال موردنظر به دارایی‌های دیگر مانند ارزهای فیات و یا طلا گره می‌خورد.

رمز ارز با ارزش ثابت چیست و چطور کار می‌کند؟

همان‌طور که اشاره کردیم، رمز ارزهای با ارزش ثابت از فناوری‌های پایه رمز ارزها از جمله بلاک‌چین و رمزنگاری برای صدور توکن‌هایی استفاده می‌کنند که ارزش آنهابه‌صورت ثابت به دارایی‌های سنتی‌ و باثبات مانند ارزهای فیات یا فلزات گران‌بها گره می‌خورد. به‌ این ترتیب کاربران می‌توانند در کنار بهره‌مندی از مزایای کاربردی رمزارزها، از مشکلات ناشی از نوسانات شدید ارزش دارایی‌های خود اجتناب کنند. به همین دلیل هم در چند سال اخیر شاهد معرفی چندین رمزارز با ارزش ثابت در بلاک‌چین‌های مختلف، و رواج انجام معاملات با آنها بوده‌ایم.

به طور معمول، نهاد صادرکننده رمز ارز با ارزش ثابت ، مثل شرکت Tether Holding که از تتر پشتیبانی می‌کند، یک «صندوق ذخیره» ایجاد می‌کند که در آن از دارایی یا سبد دارایی‌های پشتوانه توکن خود به‌طور ایمن نگهداری می‌کند. این صندوق ذخیره می‌تواند مجموعه‌ای از کیف پول‌های رمزارزی، وام و سپرده‌های بانکی، فلزات گران‌بها و حتی حساب بانکی باشد. در نهایت هدف داشتن میزان مشخصی دارایی تضمین‌شده در یک نهاد معتبر، برای صدور توکن به میزان معادل ارزش آن دارایی‌ها است. این یکی از روش‌هایی است که به‌کمک آن می‌توان ارزش یا قیمت رمزارزهای با ارزش ثابت را به دارایی‌های واقعی گره زد.

پول موجود در صندوق ذخیره برای رمز ارز با ارزش ثابت، نقش وثیقه بانکی را ایفا می‌کند. یعنی هر گاه مالک یک رمزارز با ارزش ثابت بخواهد توکن‌های خود را نقد کند، معادل آن از دارایی‌های ذخیره‌ پشتوانه رمزارزا کسر خواهد شد. البته می‌توان این وثیقه بانکی را با اشکال دیگر سرمایه‌ نیز تامین کرد. برای مثال در ابتدا قرار بود USDT شرکت تتر به صورت یک به یک با دلار پشتیبانی شود. اما ترکیب دارایی‌های صندوق پشتوانه آن در طول زمان دچار تغییراتی شده است. این شرکت در تحلیلی در سال ۲۰۲۱ اعلام کرد نزدیک نیمی از ذخایر آن به صورت اسناد تجاری، نوعی اوراق قرضه‌ی کوتاه‌مدت قرار دارد. به‌صورت مشابه، در گزارش‌های شفافیت مالی شرکت Circle که توکن با ارزش ثابت دلاری USDC را صادر می‌کند، علاوه بر حساب‌هایی در بانک‌های بیمه شده‌ی فدرالی، از «سرمایه‌گذاری‌های تایید شده» نامشخصی نام برده شده است.

نوع پیچیده‌تری از رمز ارز با ارزش ثابت هم وجود دارد که به جای ارزهای فیات، توسط رمز ارزهای دیگر تضمین می‌شود. هرچند این نوع رمزارزهای با ارزش ثابت هم دارایی‌های رایجی مانند دلار را دنبال می‌کنند. یکی از مشهورترین صادرکنندگان رمزارز با ارزش ثابت، میکر (Maker) است که از این سازوکار استفاده کرده و از سرویسی به نام Vault بهره می‌برد. در این روش رمزارز کاربران به عنوان وثیقه دریافت می‌شود. سپس، به محض تایید اعتبار وثیقه بوسیله‌ی قرارداد هوشمند، کاربر می‌تواند از آن برای قرض گرفتن Dai یا همان رمز ارز با ارزش ثابت شبکه استفاده کند.

نوع سوم این نوع رمز ارزها، رمزارز با ارزش ثابت الگوریتمی نام دارد، که از وثیقه برای تامین اعتبار استفاده نمی‌کند. در این نوع رمزارزهای با ارزش ثابت برای حفظ قیمت کوین‌ها در نقطه‌‌ای معین، آنها را ایجاد یا امحا می‌کنند. فرض کنید قیمت چنین رمزارز با ارزش ثابتی از مقدار تعیین شده‌ی یک دلاری به ۰.۷۵ دلار سقوط کند. الگوریتم به‌طور خودکار بخشی از ذخیره رمز ارزهای با ارزش ثابت را امحا می‌کند تا کمبود ایجاد شود و به این ترتیب ارزش رمزارز به نقطه مدنظر بازگردد. مدیریت صحیح این نوع از رمز ارزهای با ارزش ثابت دشوار بوده و اجرای آن در سال‌های اخیر چندین بار با شکست رو‌به‌رو شده است. با این وجود به‌دلیل مزایای این روش از جمله وابستگی کمتر به پشتوانه مالی، کارآفرینان همچنان به تلاش خود ادامه می‌دهند. یکی از معدود نمونه‌های موفق این مدل UST نام دارد که توسط پروژه‌ بلاک چین Terra ایجاد شده است.

محبوب‌ترین رمز ارزهای با ارزش ثابت کدامند؟

در سال‌های اخیر، چندین رمزارز با ارزش ثابت توسط نهادهای مختلف به بازار عرضه شده که هر یک ویژگی‌های خود را دارند. در ادامه به برخی از مهم‌ترین و محبوب‌ترین آنها اشاره می‌کنیم:

تتر (USDT)

تتر یا Tetherیکی از قدیمی‌ترین رمز ارزهای با ارزش ثابت است که در سال ۲۰۱۴ راه‌اندازی شد و تا به امروز علاوه بر داشتن گسترده‌ترین جامعه کاربری یکی از ارزشمندترین رمزارزها از نظر ارزش کلی بازار به‌شمار می‌رود. این رمزارز با ارزش ثابت با پشتوانه‌های مختلف از جمله طلا و یورو هم به بازار عرضه شده است، اما نسخه دلاری آن از محبوبیت و مقبولیت بیشتری برخوردار است.

کاربرد اصلی USDT انتقال سریع پول میان صرافی‌هایی است که رمزارزها را با قیمت‌های متفاوت از یکدیگر معامله می‌کنند. به این ترتیب جریان پول سریع‌تر شده و کاربران می‌توانند با وجود اختلاف قیمت، با یک واحد ثابت معاملات را انجام دهند. اگرچه این رمزارز کاربردهای دیگری هم دارد و تقریبا می‌توان گفت هر کاری که با دلار آمریکا انجام می‌دهید را می‌توانید با تتر انجام دهید. بخصوص که قابلیت‌هایی مثل انتقال بین‌المللی آسان و دسترسی به سرمایه دلاری در هر جای کره زمین باعث شده بسیاری از مردم کشورهای درگیر تحریم‌های بانکی برای نقل و انتقال دارایی‌های خود به این رمزارز با ارزش ثابت روی بیاورند. این رمزارز امروزه با ارزش بازاری حدود 80 میلیارد دلار، مهم‌ترین رمزارز با ارزش ثابت به شمار می‌رود.

یو‌اس‌دی کوین (USDC)

یو اس دی کوین یک رمز ارز با ارزش ثابت است که در سال ۲۰۱۸ توسط دو شرکت رمزارزی Circle و Coinbase در قالب کنسرسیوم Centre منتشر شد. این رمزارز با ارزش ثابت هم همانند تتر، به دلار آمریکا گره خورده است و سرمایه در گردش آن به حدود ۲۶ میلیارد دلار می‌رسد. بنابر گزارشی که Circle از وضعیت سرمایه‌گذاری خود ارائه کرده، انتظار می‌رود تا سال ۲۰۲۳ سرمایه‌ ذخیره‌ یا پشتوانه این رمزارز به ۱۹۰ میلیارد دلار برسد.

دای (Dai)

یک رمز ارز با ارزش ثابت بر پایه پروتکل MakerDAO است که بر بستر بلاکچین اتریوم فعالیت می‌کند. این رمزارز که در سال 2015 به بازار عرضه شده، با صندوق ذخیره‌ای مشتمل بر دلار آمریکا و رمزارز اتر (توکن اتریوم) پشتیبانی می‌شود. بر خلاف دیگر رمز ارزهای با ارزش ثابت، بکارگیری پروتکلMakerDAO باعث شده دای غیرمتمرکز باشد. این یعنی هیچ نهاد مرکزی متضمن کنترل سیستم نیست، بلکه قراردادهای هوشمند اتریوم و قوانین رمزنگاری شده غیرقابل تغییر شبکه این وظیفه را بر عهده دارند. البته این مدل نوآورانه مشکلاتی نیز دارد؛ برای مثال در سال 2020 مشکلات موجود در عملکرد قراردادهای هوشمند خودکار باعث ایجاد ضرر و زیان 8 میلیون دلاری در این اکوسیستم شده بود.

نقظه ضعف آنها چیست؟

رمز ارزهای با ارزش ثابت مثل هر فناوری دیگری، مشکلات مخصوص به تعریف ارز فیات خود را دارند. هرچند با توجه به ماهیت این نوع رمز ارزها، مشکلات و نارسایی‌های آنها با سایر رمز ارزهای متعارف تفاوت‌های بنیادین دارند. یکی از این مخاطرات، دخالت نهادهای طرف سوم است که وقتی بوجود می‌آید که ذخایر به یک بانک یا هر طرف قرارداد ثالث دیگری سپرده شوند. درواقع پرسش اصلی این است که آیا نهاد صادر کننده می‌تواند تضمین کند که در صورت نیاز می‌تواند از تمامی توکن‌های صادر شده به‌صورت یک‌ به یک پشتیبانی کرده و در صورت لزوم همه آنها را نقد کند؟

واقعیت این است که شرکت Tether Holding در سال‌های اخیر بارها به‌همین منظور مورد پرسش و بازرسی قرار گرفته که روال قانونی آن هنوز در جریان است. در بدترین حالت، احتمال دارد ذخایر پشتیبان یک رمز ارز با ارزش ثابت قادر به نقد کردن تمام کوین‌ها نباشد. در نتیجه، ارزش رمزارز موردنظر می‌تواند سقوط کرده و به لطمه خوردن اعتبار آن کوین منجر شود. هرچند، اعتماد کاربران و کاربرد گسترده تتر باعث می‌شود وقوع چنین اتفاقی، حتی در صورت اثبات نشدن پشتوانه یک به یک برای همه توکن‌ها، باعث سقوط چشم‌گیر ارزش این رمزارز شود.

مساله بعدی وجود نهادهای مرکزی است. رمز ارزها با این هدف ایجاد شدند که جایگزین شرکت‌های واسطه‌ای شوند که پول کاربران را در اختیار دارند. طبیعتا شرکت‌های صادرکننده رمز ارزهای با ارزش ثابت به‌عنوان متولی پشتوانه مالی توکن روی آن کنترل دارند؛ به طور مثال، USD Coin قادر است در صورت وقوع فعالیت‌های نامشروع توسط کاربران در شبکه، پرداخت‌ها را متوقف کند. سیرکل، یکی از شرکت‌های مسئول USDC، در جولای ۲۰۲۰ اذعان کرد که به دستور مقامات قضایی ۱۰۰٫۰۰۰ دلار از این رمز ارز با ارزش ثابت را تعلیق کرده است. این در تضاد با ماهیت اساسی رمزارزها، یعنی ساختار غیرمتمرکز آنها است و می‌تواند یک نقطه ضعف اساسی درنظر گرفته شود. هرچند از طرف دیگر می‌توان گفت هر بازار مالی به حدی از کنترل و هدایت نیاز دارد و وجود این سازوکارها بخشی از این توانمندی حاکمیتی داخلی است.

تعریف ارز فیات

آلمان به عنوان قطب 1 اقتصادی اتحادیه اروپا خرید وفروش ارز های دیجیتال را مجاز اعلام کرده است . اگرچه صرافی هایی که در آلمان فعالیت می کنند طبق قانون باید مجوز داشته باشند و همچنین افرادی که اقدام به خرید و فروش ، هلد یا تجارت ارزهای دیجیتال مانند خرید تتر در آلمان می کنند باید مالیت بر ارزش افزوده بپردازند .قبل از پاندمی کرونا مالیات بر ارزش افزوده در کشور آلمان به طور استاندارد 19 درصد بود اما در دوره کرونا این عدد کاهش یافت و احتمالا پس از اتمام پاندمی به درصد قبلی باز می گردد . راه های قانونی برای اجتناب از پرداخت مالیات در آلمان…

نحوه خرید تتر در تراست ولت

وقتی صحبت از خرید تتر در کیف پول تراست ولت می کنیم ، باید ابتدا مشخص کنیم منظورمان دریافت تتر از یک صرافی یا شخص هست یا خرید تتر با پول فیات . در این مقاله از سایت اکس نوین با ما همراه باشید تا نحوه خرید تتر در تراست ولت را در 3 مرحله به طور کامل شرح دهیم. نکته : برای خرید تتر با پول فیات شما ابتد اباید ویزا کارت یا مستر کارت داشته باشید . که در مراحل خرید توسط تراست ولت اطلاعات حساب خود را وارد کنید . اما اگر قصد خرید تتر با یک ارز دیگر را دارید نیازی به این کارت ها نیست…

نحوه خرید تتر در کوکوین در 5 مرحله

صرافی کوکوین یکی از صرافی های ارز دیجیتال در حوزه خرید رمز ارز با پول فیات و همچنین معاملات p2p می باشد. خرید از یک صرافی خارجی می تواند چالش بر انگیز و گاها برای ایرانیان پر ریسک باشد. اما به هر حال به علت تقاضای شما در این مقاله از اکس نوین نحوه خرید تتر در کوکوین را در 5 مرحله شرح خواهیم داد. اگر می خواهید در خصوص نحوه خرید تتر در ایران به طور کلی اطلاعات کسب کنید روی عبارت آن کلیک کنید . نکته مهم : در مراحل احراز هویت از صرافی کوکوین بهتر است که شما اقامت یا مشخصات اقامتی از یک کشور ثالث را…

نحوه خرید تتر در کوینکس

صرافی کوینکس در سال 2017 در کشور هنگ کنگ پایه گذاری شد. این صرافی با پشتیبانی بیش از 60 ارز دیجیتال، امروزه یکی از معتبر ترین صرافی های ارز دیجیتال در جهان محسوب می شود که کشور ایران رو هم تحریم نکرده است .در این مقاله از سایت اکس نوین نحوه خرید تتر در کوینکس را در 6 مرحله شرح خواهیم داد . قبل از هر چیز باید بدانید کوینکس از سیستم C2B برای ارائه خدمات به مشتریان خود استفاده می کند . به این معنی که صرافی کوینکس با 8 شرکت ارز دیجیتال شریک شده و مشتریان را تشویق می کند به طور مستقیم با یکی از این شرکت…

بهترین استراتژی ترید بیت کوین

تریدر های ارز دیجیتال معمولا به دنبال زمان مناسبی می گردند تا خرید و فروش یا به اصطلاح "ترید"را آغاز کنند . ارز دیجیتال بیت کوین از زمان پیدایش خود در سال 2009 به طور پیوسته رشد کرده و تبدیل به برترین ارز دیجیتال در جهان شده است. تجارت بیت کوین می تواند یک سرمایه گذاری سودآور باشد، البته خطرات قابل توجهی هم دارد که یک تریدر باید قبل از شروع معامله آن را خوب تجزیه و تحلیل کند. در این مقاله با ما همراه باشید تا بهترین استراتژی ترید بیت کوین را به شما معرفی کنیم . شرط شروع تجارت بیت کوین کیف پول شرط بهترین استراتژی ترید بیت…

بیت کوین کش یا اتریوم ؟ کدام ارز را بخرم

بیت کوین کش یا اتریوم ؟ تفاوت های این دو ارز چیست؟ کدام یک از آنها سرمایه گذاری بهتری تعریف ارز فیات است؟ بیت‌کوین کش و اتریوم از جمله ارزهای دیجیتالی هستند که به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته‌اند. ما سوالات زیادی در مورد آنها دریافت کردیم و به همین دلیل تصمیم به نگارش این مقاله گرفتیم. درک همه تفاوت ها و انتخاب بین بیت کوین کش در مقابل اتریوم آسان نیست. این راهنما به تمام سوالات شما پاسخ می دهد! شما در ادامه یک جدول مقایسه ای کنار هم با همه مزایا و معایب، نکات سرمایه گذاری و موارد دیگر را می خوانید. همچنین با تاریخچه بیت کوین کش و اتریوم…

ارز دیجیتال بیت کوین لجند چیست ؟ قیمت بیت کوین لجند و تحلیل بازار

بیت کوین لجند یک ارز دیجیتال است (داخل بلاک چین اتریوم) که با آن می توان دارایی های داخل دنیای متاورس و سایر بازی ها را به فرم nft درآورد و مال خود کرد . مانند شخصیت مجازی شما داخل متاورس یا لباس های شما ، زیور آلات و غیره .این ارز دیجیتال از فناوری هوش مصنوعی برای ایجاد کاراکترهای کارتونی ( وبتون ) شبیه به خود کاربران واقعی استفاده می کند. آدرس وب سایت رسمی بیت کوین لجند در لینک زیر آمده است .https://bitcoinlegend.org/ البته برای فهم بهتر بیت کوین لجند ابتدا باید با متاورس آشنایی داشت . متاورس شامل دنیا های مجازی است که با پیشرفت تکنولوژی و…

nft عکس چیست ؟ روش تبدیل عکس به nft

nft عکس عمدتاً برای افزایش درآمد عکسان و هنرمندان است. همچنین از فواید آن می توان به افزودن ارزش هنری بیشتر به مجموعه کلکسیونرها و همچنین بازاری پر سود برای سرمایه‌گذاران بازار ارزهای دیجیتال اشاره کرد . از آنجایی که دنیای NFT در ابتدا ممکن است برای هرکسی گیج کننده باشد و از آنجا که یافتن اطلاعات مناسب همیشه آسان نیست، ما همه چیزهایی را که باید در مورد اینکه nft عکس چیست و روش تبدیل عکس به nft چگونه است در این مقاله شرح دادیم . همچنین به طور جامع به موضوعاتی از قبیل ساخت عکس nft ، سایت فروش عکس nft و نحوه خرید آن پرداختیم. NFT چیست؟…

آموزش واریز و برداشت رمزارز و تومان

ارز دیجیتال nft books چیست

قبل از پاسخ به این سوال که ارز دیجیتال nft books چیست ، اجازه دهید ابتدا توضیح دهیم که NFT چیست . NFT را به عنوان سند مالکیت یک فایل دیجیتال در نظر بگیرید. خود این اصطلاح مخفف توکن غیر قابل تعویض است . یک دارایی دیجیتالی که در یک بلاک چین وجود دارد و معامله می شود. این توکن، طبق تعریف، غیرقابل جایگزین است. NFT می تواند هر چیز دیجیتالی باشد، از آثار هنری گرفته تا بازی های ویدیویی و موسیقی. به ثبت کردن یک فایل‌های دیجیتال به‌ عنوان NFT در بلاک چین ، minting می گویند . شناخته شده ترین بلاک چینی که در حال حاضر NFT ها…

فدرال رزرو : بیت کوین نیز نمونه ای دیگر از ارزهای فیات است

اقتصاددان‌های شعبه نیویورک بانک مرکزی آمریکا، معتقدند که بیت کوین نیز نمونه ای دیگر از ارزهای فیات است. آنها با تشبیه بیت کوین به ارزهای رایج، بر این عقیده اند که بیت کوین نیز مانند آنها نوعی پول است.

به گزارش کوین دسک، مایکل لی (Lee Martin) و آنتونین مارتین (Antoine Martin)، در پست روز پنجشنبه خود اعلام کردند که بیت کوین نیز نمونه ای دیگر از ارزهای رایج (فیات) است. آنها در بخش دیگری از اظهارات شان می‌نویسند:

این احتمال وجود دارد که بیت کوین یک پول باشد، اما نوعی جدید از پول است. اسکناس‌های دلار ارز رایج هستند، یک زمانی سازه‌های گرد آهکی تعریف ارز فیات بزرگ هم ارز رایج بودند، بیت کوین هم ارز رایج است.

صحبت‌های آنها به تعریف ارز رایج باز می‌گردد. در تعریف، از ارز رایج به‌عنوان یک شی بی ارزش یاد شده است که ارزش خود را از باورها و ذهنیت حامل آنها می‌گیرد. در تعریف ارز رایج، حامل از این شی برای دریافت کالا استفاده می‌کند.

به‌عقیده نیک کارتر (Nick Carter)، یکی از مدیران ارشد شرکت بلاک چینی کسل ونچرز (Castle Ventures)، چنین تعریفی، از آنجایی که به معنی اصلی ارز رایج اشاره می کند، ذات بیت کوین را زیر سوال می‌برد. او در توییتی، ضمن غیرمنظقی خواندن این تعریف نوشت:

نمی‌دانم که قصد آنها تخریب کردن بیت کوین است [یا نه]، اما اینطور به نظر می‌رسد که قصدشان همین باشد.

لی و مارتین معتقدند که جدیدبودن مکانیزم بیت کوین، در نحوه تبادلی است که بیت کوین با خود به همراه آورده است. آنها در بخشی از نوشته خود عنوان می‌کنند که این قابلیت که بدون نیاز به اعتماد به واسطه، بتوان به شکلی الکترونیکی جابجایی‌های مالی خود را انجام داد، به‌ شدت جدید و نوآورانه است.

آنها بر این عقیده‌اند که تا به اینجا هیچ سیستم الکترونیکی ای وجود نداشته است تا بتوان بدون نیاز به شخص ثالث، تبادلات مالی انجام داد. صد البته پیش از بیت کوین نیز بانک‌های مرکزی و بانک‌های دیگر امکان تبادلات الکترونیکی را فراهم کرده بودند اما آنها نیز به‌ نوعی واسطه هستند. لی و مارتین نیز با تأکید بر همین موضوع، حساب بانک‌های مرکزی و اکوسیستم بیت کوین را از یکدیگر جدا می‌کنند.

لی و مارتین در بخش دیگری از استدلالات خود عنوان می‌کنند که استیبل کوین ها، عرضه‌های اولیه سکه (ICO)، دارایی‌هایی نظیر کریپتو کیتی‌ها (CryptoKitties) و …، همه و همه از جمله پول‌هایی هستند که با تکیه بر فناوری پشت بیت کوین به دنیای مالی ما ورود کرده‌اند. آنها در ادامه می‌افزایند که آنها اشکال جدیدی از پول نیستند.

اگر بیت کوین را مکانیزم جدیدی از تبادلات بدانیم که علاوه بر پول، امکان انتقال چیزهای دیگری را نیز فراهم می‌کند، دقیق‌تر است.

کارتر بر این عقیده است که بیت کوین راهی جدید برای انتقال پول را در اختیار مردم گذاشت و نمی‌توان ذات آمیخته با پول بیت کوین را از مکانیزمی که با تکیه بر آن به این مهم دست یافته است، جدا کرد. این اظهارات کارتر را می‌توان نقدی بر این ایده دانست که بلاک چین بیت کوین، اشکال جدیدی از پول را در خود پرورش داده است.

ویژگی‌های پولی و مالی نیز از اهمیت بالایی برخوردارند. این مسئله در نوع توصیف ساتوشی و عرضه محدود [بیت کوین] نیز قابل مشاهده است.

در بخش پایانی این نوشته این دو اقتصاددان آمده است که تعریف ابعاد جدید بیت کوین با نگاهی تاریخی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است:

تاریخ مشخص می‌کند که چه ویژگی‌هایی یک پول را مناسب می‌سازد و یک مکانیزم بر چه اساسی کارایی لازم را دارد. این چنین معیارهایی می‌تواند به تغییرات ارزهای دیجیتال، به نوعی که باعث کارایی بالاتر آنها، کمک می‌کند.